Port Douglas

Lieve mensen,

Allereerst allemaal heel erg bedankt voor de lieve berichtjes, mailtjes en kaartjes. Door jullie voelde ik me toch nog een klein beetje jarig. Gisteren was namelijk ook de dag van de terugreis van Port Douglas naar Melbourne, dus echt een verjaardagsgevoel zat er niet in. Maar goed, laat ik bij het begin beginnen.

Op 25 april, ANZAC day (herdenking Eerste Wereldoorlog) hier in Australië, begon het avontuur: met de hele familie naar Port Douglas. 's Ochtends vroeg opstaan, even snel de baby's de fles geven en de laatste spullen inpakken en op naar het vliegveld. We werden opgehaald door Steve's ouders, die uiteraard veel te vroeg voor de deur stonden. Leverde meteen lekker wat irritaties op op de vroege morgen, gezellie :) Uiteindelijk natuurlijk later dan gepland vertrokken met onze berg spullen, waardoor we als allerlaatsten incheckten op het vliegveld van Melbourne. Ruuuuiiiim op tijd. Van tevoren was het al de strijd om Ava in het vliegtuig. Iedereen wilde Ava wel op schoot en zeker niet Jackson, omdat hij waarschijnlijk de lastigste zou zijn in het vliegtuig. En wie had Jackson op schoot? Jup, dat was ik. Maaaaar tegen alle verwachtingen in was Jackson de perfecte baby in het vliegtuig. Heeft ruim een uur heerlijk liggen slapen op mijn schoot, goed gedronken en verder heerlijk rustig geweest. HA! Ava was trouwens ook hartstikke goed hoor, sliep alleen wat minder goed dan Jackson, maar klagen mochten we zeker niet. Emily was een ander verhaal. In het begin deed ze het prima, maar het einde van de vlucht schreeuwen, huilen en boos doen. Gezellig op vakantie, jeeeeeh! Uiteindelijk kalmeerde ze wel weer een beetje en konden we de bagage ophalen. Terwijl Steve en Emily een karretje haalden voor de bagage, stonden Meg en ik allebei met een baby in onze draagzak op de bagage te wachten. Het viel me al op dat er twee mannen achter ons stonden, één met een enorme camera, één met een notitieblok. Prima, maar ik zag ook dat ze wel heel erg naar ons gezelschap stonden te kijken. Niet Joris Linssen, die heb ik geregeld voor mijn aankomst op Schiphol, maar twee mannen van de lokale krant van Cairns. Ze wilden ons wat vragen stellen over de vlucht en wat foto's maken. Nou vooruit dan maar. Het bleek de eerste vlucht van Melbourne naar Cairns te zijn sinds lange tijd van deze luchtvaartmaatschappij, dus daar moest natuurlijk een leuk artikeltje over komen. Intussen beantwoordde Meg een paar vragen en werden er wat foto's genomen. Steve stond wel even raar te kijken toen hij nietsvermoedend aan kwam lopen. Maar uiteraard moesten hij en Emily er ook gezellig bij komen staan. Een paar leuke familiekliekjes (met Emily's gezicht nog op onweer natuurlijk) en toen konden we onze reis weer vervolgen. Het resultaat stond de volgende ochtend in de lokale krant. Maar goed, op naar Port Douglas. Met z'n zessen in de auto over een slingerende kustweg, heerlijk. Maar na een klein uurtje waren we er dan eindelijk: Port Douglas. Overal waar je kijkt toerisme. Geen toerisme a la Lloret de Mar, maar toerisme voor de rijke medemens. Deze tijd van het jaar niet heel druk, de zomer en dus het veel te warme regenseizoen, is pas net voorbij, dus het hoogseizoen is pas over een tijdje. Maar toch wel redelijk wat mensen. Op naar het huisje. Een flinke villa op een heuvel, vlakbij de hoofdstraat en de kust. Hele mooie lokatie en het huis zag er ook niet slecht uit. Een wat ouder huis, maar wel met karakter. Grote overdekte leefruimte, open aan de zijkanten, zwembadje, eigen kamer en bijna eigen badkamer. Ook een paar nadelen, de muur tussen mijn kamer en die van Ava en Jackson was niet helemaal tot het plafond. Hierdoor kon ik ieder zuchtje van de baby's horen. 's Avonds, 's nachts, 's ochtends.. Maar ach, dat wende ook wel weer. Die avond deden we een poging om ergens wat te eten te halen, maar dat was nog niet zo eenvoudig. Bijna alles was dicht, in verband met ANZAC day. Uiteindelijk gelukkig wel wat gevonden!

De volgende dag kon de vakantie pas echt beginnen. Alles uitgepakt en tijd om bij te komen. Op vrijdag de eerste dag om wat te ondernemen. En hoe. Met z'n allen naar het strand, dat is een hele onderneming kan ik je vertellen. Flessen geven op het strand, echt eenvoudig is anders, maar wel goed om wat met z'n zessen te doen (denk ik). Uiteindelijk vertrokken Meg en de tweeling wat eerder en bleef ik nog met Steve en Emily. Zwemmen en zandkastelen bouwen, altijd leuk! Eind van de middag zouden we opnieuw wat t 'n allen gaan doen, maar dat ging helaas niet als gepland. Steve had gebeld of het mogelijk was met de tweelingbuggy op een bootje voor een krokodillencruise te gaan. Dat kon. Dus daar stonden we dan, en kon het ineens niet meer. Raaaaar! Uiteindelijk zijn dus alleen Steve, Meg en Emily gegaan en bleven Ava, Jackson en ik achter. Omdat we het eigenlijk met z'n allen zouden doen, mocht ik de volgende dag in m'n uppie de cruise doen op de Lady Douglas, een klein oud bootje volgepropt met toeristen. Doordat ik het in m'n eentje moest doen niet heel geweldig, maar wel twee krokodillen gezien, waarvan één grote van vier meter en een kleinere. Die grote lag daar maar gewoon een beetje, half in het water. De andere lag in het water toen we aan kwamen varen, opende haar bek even en verdween vervolgens onder water. Ze kwam vervolgens aan de andere kant van de boot weer boven water, had ze ons toch wel mooi in de maling genomen!

Op zondag gingen Steve, Meg en Emily naar het Great Barrier Reef met z'n drieën, dus ik bleef een dagje thuis met de tweeling. 's Ochtends naar de markt, maar daar kon ik niet echt van genieten omdat ik moest blijven lopen. Als ik ook maar een seconde stilstond, begon Jackson te krijsen. Niet huilen, maar echt krijsen. Dus dan blijf je wel lopen!

En toen op Koninginnedag was het eindelijk zover. Ik kon eindelijk naar het Great Barrier Reef. Ze hadden me bij het informatiecentrum aangeraden deze maandag te gaan, omdat er de rest van de dagen meer wind zou zijn. Dus ik boekte de Poseidon Outer Barrier Reef Cruise voor 30 april. En het was geweldig. De reis naar het reef zelf was een iets minder groot succes. Ik dacht dat ik bootjes wel een beetje gewend was, dus dat ik geen pilletje nodig had. Maar zodra we op de oceaan waren, bleek helaas dat ik er toch niet zo heel goed tegen kon. Ik was niet de enige, toen we net de haven uit waren werd er al iemand zo ziek dat ze terug wilde. Dus wij weer terug naar de haven om haar af te zetten. Gaf mij mooi even tijd om toch ook maar een pilletje te nemen. Maar dat was eigenlijk al te laat. Tijdens de duikinstructies ging ik me al heel beroerd voelen en uiteindelijk werd ik samen met nog wat anderen met een papieren zakje naar het dek gestuurd. Als je overgeeft, doe het dan maar buiten. En dat heb ik zeker gedaan. Sommige momenten voelde ik me echt beroerd, andere momenten ging het wel. Maar toen de boot stopte, was het eindelijk zover om te gaan doen waar ik voor was gekomen: duiken. Een introductieduik, want die ene keer met een duikfles in het zwembad vijftien jaar geleden kan je geen duikervaring noemen. Eerst even alleen met een instructeur onder water om wat vaardigheden door te nemen. Op dat moment was ik erg gespannen. Toch wat moeite om helemaal op een beetje apparatuur en een instructeur te vertrouwen. Maar uiteindelijk wist de typisch Australische instructeur (lees: goed gebruind, lang blond haar en totally relaaaaaaxt) me rustig te krijgen en konden we echt beginnen, samen met drie anderen. In het begin nog steeds wel erg spannend, was meer met het duiken zelf bezig dan met om me heen kijken. Tot ik mezelf hier op betrapte en toch maar eens om me heen ging kijken. En wauw, wat was dat toen ineens genieten. Je maakt je van tevoren wel een beetje een voorstelling, maar het is nog zoveel mooier dan dat. Het koraal, vissen in alle kleuren, vormen en maten en.. een haai! Denk zo'n 80 cm groot, en die zwom daar gewoon.. WHAAAA! Heel gaaf! Ik had van tevoren één duik geboekt, maar toen ze me net na de duik vroegen of ik nog een keer wilde, dacht ik ach, waarom niet. Nu ben ik er toch :) De tweede duik was met een andere instructrice en met één ander iemand. Een heel ander soort reef, deze ging veel meer de diepte in, terwijl die andere iets meer aan de oppervlakte was. Dit was een soort muur van koraal waar je omheen kon zwemmen. Opnieuw heel veel mooi koraal, mooie vissen en dit keer een zeeschildpad! Op een gegeven moment stopten we bij een groepje andere duikers, en ik zag eerst niet eens waar iedereen naar keek. En daar zwom ie dan, een echte schildpad. Zo mooi om te zien. Na deze twee duiken was ik erg moe, de reis, het duiken zelf, de spanning.. Eigenlijk zou ik de derde stop gaan snorkelen, maar ik had er gewoon geen energie meer voor. Ik had trouwens ook een beetje laat door dat we al bij de derde stop waren. Die was heel dichtbij de tweede stop, dus had niet eens door dat we al weer een stukje gevaren hadden. Dus om die redenen de derde stop maar op de boot gebleven. Toen was het weer tijd voor de reis terug. O jee. Helemaal kip lekker voelde ik me ook niet, maar ook lang niet zo slecht als de heenreis. Onderweg nog een foto gekocht van mij tijdens het duiken. De enige tastbare herinnering. Veel te duur, maar goed. Verder is het nu gewoon een hele mooie herinnering. En ach, wie weet ga ik nog wel een keer terug als ik ga reizen..

En toen was het dinsdag. Een dagje bij het huis gebleven. 's Ochtends met Ava en Jackson, 's middags met Emily. We gingen maskers maken en dat was een groot succes. Ze had de grootste lol! Zeker toen we Steve, Meg en de tweeling gingen opwachten om ze te laten schrikken. Steve en Meg moesten er wel erg om lachen, Jackson niet echt, maar ach :) Verder zijn Meg en Steve en op uit geweest om naar andere vakantiehuizen te kijken en hebben ze besloten dat we gingen verhuizen. Dus op woensdag, na precies een week, was het zover. Alles snel weer inpakken en verhuizen naar een straat verderop. Verhuizen tijdens je vakantie.. Dat is me volgens mij vaker gebeurd.. Maar goed, daar zal ik niet verder op doorgaan! Het nieuwe huis was een stuk moderner, heeft een groter en met name kindvriendelijker zwembad, muren tot aan het plafond en internet! Hoewel ik Steve ervan had overtuigd dat ik ook echt wel zonder Facebook etc kon, was het toch wel leuk om het wel te hebben. Het huis was erg groot. Een grote woonkamer en keuken met grote openslaande deuren. Beneden waren twee slaapkamers, één voor Meg en Steve en één voor Ava en Jackson. Op dezelfde verdieping een groot zwembad en een andere trap nog verder naar beneden, waar een guesthouse stond. Hier waren ook weer twee kamers, één voor Emily en één voor mij. Alle kamer hadden een eigen badkamer. Om even aan te geven hoe groot het totale huis was: Als ik in mijn kamer zat, kon de babyfoon geen verbinding maken met die van de tweeling. Als ik in de woonkamer zat kon de babyfoon geen verbinding maken met die van Emily. Ideaaaaal. Dus de enige optie tijdens het babysitten was de babyfoon van Ava en Jackson in de woonkamer en die van Emily op het balkon. Dat ging nét. Tweede illustratie hoe groot het huis was, als Steve me wat wilde vragen, belde of smste hij. Bijvoorbeeld als hij Emily hoorde roepen door de babyfoon, dan was het 'aaaah wil jij even gaan kijken, het is voor mij zo ver lopen'.. Hebben jullie een beeld?

Donderdagochtend naar een uitkijkpunt vlakbij het strand geweest. Genieten van het uitzicht over het strand en de zee. Hoewel we ‘smiddags eigenlijk met z'n zessen naar het strand zouden gaan, had Emily ineens geen zin. Dus bleef ik thuis met haar en hebben we lekker in het zwemhad gezwommen. Vervolgens de rest vlakbij het strand ontmoet, om daar met z'n allen uit eten te gaan. Emily super goed gemanierd deze avond en heel vrolijk. Baby's helaas wat minder, dus Meg ging wat eerder terug. Deze avond te horen gekregen dat ik als verjaardagscadeau een dagtour naar het Daintree Rainforest mag maken en dat ik hiervan 100 dollar cadeau krijg! Erg leuk, want hier wilde ik heel graag naartoe en ik was al bang dat dat er niet meer van zou komen.

Vrijdag een rustig dagje samen met Ava en Jackson, omdat de rest een dagje weg was. De dag erna een ochtendje vrij, dus een tijdje op een mooi uitkijkpunt gezeten. Precies in de punt van Port Douglas, dus omringd door heel veel water. Even van de rust genieten. Daarna was het weer uit met de rust.

En toen zondag was het tijd voor mijn tweede vrije dag deze vakantie, joehoe! Een dagtour met Active Tropics Explorer, de Cape Tribulation Adventures. Hoewel ik van tevoren hoopte wat meer mensen uit Port Douglas te ontmoeten, bleek ik de enige uit Port Douglas te zijn. Helaas! De tour begon met een rivercruise op de Daintree River. Eerst een klein krokodilletje van ongeveer een meter gezien, toen een iets grotere en tot slot een grote moederkrokodil met twee kleine krokodilletjes. Echt hele kleine, volgens mij zei de gids zo'n 3,5 week oud! Eén van de twee zwom vlak naast zijn moeder heen en weer, de andere zat op haar kop. Echt heel schattig, van een afstandje dan :) Toen was het tijd voor het regenwoud, het Daintree Rainforest, het oudste regenwoud ter wereld. Hier hebben we een wandelingetje gemaakt, waarbij de gids van alles over bijzondere bomen vertelde. Helaas weinig dieren kunnen spotten, al was het misschien maar goed ook. De dieren die hier leven schijnen ook niet echt lieverdjes te zijn. Vervolgens was het tijd om naar Cape Tribulation te gaan. Eigenlijk niet echt op de kaap geweest, maar net ervoor, waardoor we uitzicht op de kaap hadden. Een tijdje genoten van het uitzicht op het strand en vervolgens hier geluncht. Vervolgens was het alweer tijd om aan de terugweg te beginnen, maar gelukkig nog een aantal stops onderweg. Eerst naar de Daintree Icecream Company, mmmmm! Hier hebben ze zelfgemaakt ijs van producten uit het regenwoud. Errrrg lekker! Daarna naar de Alexandra Lookout, paar fotootjes maken en weer terug de rivier over. Toen was het tijd voor een bezoekje aan twee leden van de Kuku Yalanji, een Aboriginal stam. Eén van de leden vertelde het één en ander over hun cultuur en aan het einde kon je je gezicht laten beschilderen. Stippen (regendruppels), omdat zij de mensen van het regenwoud zijn. Tot slot naar de Mossman Gorge. Heel mooi helder water met grote keien en watervallen. Hierna was het helaas weer tijd om terug te keren naar Port Douglas. Op een gegeven moment rijdt je nog steeds door het regenwoud, direct langs de kust. Dit is het punt waar ‘the rainforest meets the reef'. Twee gebieden op de werelderfgoedlijst, slechts één kilometer van elkaar verwijderd. Een uniek verschijnsel. Nog een kleine sightseeing tour door Port Douglas (voor de mensen uit Cairns) en toen was het voorbij. Al met al een leuke tour, veel mooie, indrukwekkende dingen gezien. Leuke mensen, bijna iedereen was alleen op deze tour, dus dat was erg leuk. Hierdoor is het heel makkelijk contacten maken. En een leuke gids met een goeie dosis humor. Hoewel ik had gezien dat er ‘Auto Door' op de deur van het busje stond en ik het type busje al kende van eerdere tours, zei hij dat ik de deur zelf open moest maken. Nou ja prima, ik dacht de deur zal wel kapot zijn. Dus ik was het ‘deurmeisje'. Helemaal aan het einde bleek dat de automatische deur wel gewoon werkte en dat ik dus voor niks de hele tijd de deur open had gedaan. Fijne gozer. Maar veel lol gehad. Eenmaal terug in Port Douglas even snel terug naar huis en toen weer de deur uit om naar de zonsondergang te kijken. Omdat Port Douglas een soort kaap is, kon ik kiezen aan welke kant. Ik dacht dat het strand wel leuk zou zijn. Blond! Vanaf het strand kon ik de zon helemaal niet onder zien gaan, dat gebeurde aan de andere kant. Maar daar stonden een paar palmboompjes voor. Uiteindelijk dus geen zonsondergang, maar een verkleuring van de lucht gekeken. Ook leuk.

Toen op maandag was het een beetje een stanaard dag met Ava en Jackson. Eind van de middag was wel heel leuk, toen we met Ava en Jackson gingen zwemmen. Vinden ze erg leuk en vervolgens slapen ze als een roos :) Ideaal! Dinsdag was de laatste volledige dag hier in Port Douglas. Opnieuw veel met Ava en Jackson. 's Ochtends met z'n allen naar het strand, maar de tweeling was toch wel mijn verantwoordelijkheid. Veel gedoe met fles geven, toch niet echt handig op het strand. Geen stoel of iets dergelijks, dus op een handdoek in het zand. En dat zand is overal natuurlijk. En echt schaduw was er ook niet, dus dat moest ik zelf maar een beetje creëren met de buggy. Maar het lukte wel allemaal uiteindelijk, maar met moeite. 's Middags weer even zwemmen met z'n allen in ons zwembad. Laatste keer helaas, maar in Melbourne wil Meg ze één keer per week mee nemen om te gaan zwemmen. Dus dat is een leuk vooruitzicht!

En toen was het 9 mei. Dag van vertrek, Ava en Jackson precies vijf maanden oud, ik ben precies drie maanden bij de familie nu, met nog drie maanden te gaan én last but not least: mijn verjaardag. Maar behalve de cupcakes 's ochtends met Emily, was het toch met name de dag van vertrek. Was nog wel erg grappige situatie met Emily, ze had drie cupcakes: een rode, een bruine en een roze. Dus vol trots komt ze naar me toe en zegt: Jij mag kiezen! Wil je de rode of de bruine? Tsja wat kan je anders verwachten van een drie-jarige waarvan roze haar op-een-na favoriete kleur is (paars is nummer één favoriet). Na de cupcakes tijd om te vertrekken. Met z'n allen weer in de auto naar het vliegveld in Cairns. Stress! Ongeveer een kwartier later vertrokken dan gepland, waardoor we in tijdnood kwamen voor de fles van Ava en jackson en voor het inchecken. Uiteindelijk heb ik Ava de fles gegeven in de auto en gelukkig kon Jackson wat langer wachten tot op het vliegveld. En we waren net op tijd voor het inchecken. Daarna weer in het vliegtuig terug naar Melbourne. Ik had Ava dit keer. Zowel Ava als Jackson had meer moeite met het vliegen en het continu op schoot zitten dan op de heenreis, maar al met al deden ze het nog best goed. Alleen wat moeite met slapen, maar we mochten zeker niet klagen. Steve's ouders haalden ons op van het vliegveld en toen waren we weer ‘thuis' in Melbourne. Want dat merkte ik wel, het voelt hier toch echt wel als een tweede thuis inmiddels. Fijn om weer thuis te zijn.

Vandaag was ik lekker vrij en ook morgen ben ik vrij. Lekker even bijkomen van twee toch wel zware weken. Want écht vakantie was het voor mij niet. Veel gewerkt en vaak lange dagen. Maar ik mag toch niet klagen, was zeker niet vervelend om aan het werk te zijn in Port Douglas. Wandelingen maken met de tweeling langs de kust en natuurlijk het Great Barrier Reef en het Daintree Rainforest. It could be worse!

Tijd om te stoppen nu. Ik ben nog bezig met foto's uitzoeken, dus die zal ik morgen plaatsen!

Heel veel liefs,

Bibi

Op naar de zon!

G'day!

Ik denk dat het me vandaag echt gaat lukken, een kort verhaaltje schrijven. Want zoveel is er volgens mij niet gebeurd de afgelopen anderhalve week. Eens even kijken..

De afgelopen tijd vrij veel tijd met Emily doorgebracht. Ik haal haar steeds vaker op van de crèche en moet haar af en toe ook brengen nu. Als Meg terug naar haar werk gaat, zal dat nog vaker worden. Maar deze tijd alleen met Emily is bijna altijd erg leuk. We gaan naar het park, naar de BookTalk om een boekje te lezen en een milkshake te drinken, naar huis om daar wat leuks te doen, naar de speeltuin, naar de bibliotheek. Op dit moment vindt ze het park het leukste. Ik neem een kleedje, wat te eten en drinken en een paar boekjes voor haar mee en dan vermaken we ons wel weer een uurtje. Haar favoriet is winkeltje spelen, zonder dat ik ook maar iets aan spullen daarvoor bij me heb. We kopen Fish & Chips (lees: gras) van elkaar en betalen dan met geld (lees: gras). En het rollenspel is ook nog steeds een succes.

Met Ava en Jackson gaat het ook prima. Jackson is af en toe nog wat lastig, maar dat is misschien met name omdat je hem vergelijkt met zijn tweelingzus, die over het algemeen super makkelijk is. Morgen gaan we op vakantie en iedereen wil Ava op schoot in het vliegtuig. We zullen zien wie ik krijg.. Vorige week voor het eerst gaan zwemmen met Ava en Jackson in het Melbourne Sports and Aquatic Centre. Dit zwembad is speciaal gebouwd voor de Commonwealth Games van 2006 (als ik me niet vergis..) en is echt enorm. Maar goed, ik ben alleen in het warme bad geweest, omdat we met de tweeling waren. Samen met Meg dus de eerste keer zwemmen met Ava en Jackson. Heel erg leuk. Het zijn van die schatjes in hun zwemkleding! Er waren meer baby's, maar zij waren toch wel veruit de kleinsten. Ze vonden het allebei leuk in het water, erg onder de indruk van alles wat er om hun heen gebeurde. Alle kinderen, het zwembad.. Ze keken met grote ogen om zich heen en we hebben zo'n 20 à 30 minuten met ze gezwommen. Daarna wel even gedoe, want toen was het etenstijd voor ze. Dus moesten we ze de fles geven in het zwembad. Niet heel gemakkelijk, maar doordat ze lekker uitgeput waren door het zwemmen, waren de flessen zo leeg.

Dat was met betrekking tot de kinderen eigenlijk een van de weinige opvallende dingen de afgelopen anderhalve week. Het werken op zich is wel prima nu, al merk ik wel dat het voor mij toch wel heel anders is dan voor andere au pairs. Ik werk in het weekend en ik ben nog geen au pair tegengekomen die dat ook doet. Daarnaast is er niet alleen een au pair, maar ook een nanny. Daarin is mijn situatie voorlopig ook uniek. Niet ideaal, met name die weekenden, maar het is niet anders. Hoewel ik bijna nooit met Bec samen werk, is het altijd wel erg gezellig als het wel zo is. Beetje kletsen, beetje de baby's entertainen.. Er zijn ergere dingen :)

Nou en wat heb ik naast de familie allemaal uitgespookt de afgelopen anderhalve week. Vorige week maandag verjaardag gehad van Colin, weer naar de bowlingbaan geweest. Grootste gedeelte van de tijd heel hard staan zingen in de karaoke-ruimte. Lekker hoor!

Verder vorige week woensdag met Tanja afgesproken hier in Richmond. Eerst wat gedronken bij een heel leuk café hier, waar ik zeker nog een keer naartoe ga. Vervolgens naar Bridge Road, de winkelstraat. Mezelf alvast getrakteerd op een verjaardagscadeau: een mooi jurkje! Aangezien iedereen er hier bij het uitgaan allemaal super mooi en netjes uitziet, heb je hier dus ook heel veel mooie jurken. Vervelend! Toen op mijn tweede vrije dag donderdag de stad in. Ik zou eigenlijk met Sheena afgspreken, maar die moest ploteling babysitten. Dus toen maar weer in m'n uppie er op uit. Naar de National Gallery of Victoria (Ian Potter Centre) geweest. Hierin hebben ze een afdeling met Aboriginal kunst, erg leuk om te zien. Het is gewoon eens iets anders. 's Avonds uit eten met een groep au pairs. Eigenlijk zou Sheena ook meegaan, maar die kon dus plotseling niet meer. Dus nu een groep au pairs waarvan ik nog niemand kende. Ook wel weer eens leuk. Uit eten geweest in Chinatown samen met Mirna uit Maleisië, Ditte uit Denemarken, Heidi uit Noorwegen en Franziska en Stella uit Duitsland, een lekker multicultureel gezelschap. Leuke avond gehad en lekker gegeten.

Afgelopen zaterdag was een historische dag in mijn leven als au pair hier. Ik had mijn eerste vrije dag in het weekend. Noujaaaaaa! De bedoeling was om samen met Sheena en Luka naar de Yarra Valley te gaan, maar Luka moest helaas afzeggen. Dus toen alleen met Sheena op stap. Eerst naar de Healesville Sanctuary, waar Sheena haar eerste koala's en kangoeroes heeft gezien. De wallabies mochten we voeren, dat blijft leuk. Een hele tijd bij de koala's geweest, want die blijven toch wel erg schattig. Sommige koala's zou je toch best in je koffer mee naar Nederland willen stoppen. Wat een schatjes. Verder waren er emoes, dingo's, kaketoes, vleermuizen en vogelbekdieren. Die laatste had ik nog nooit in het echt gezien. Hele grappige beesten, ze zien er maf uit en zijn lekker actief. Geen foto's helaas, omdat deze beestjes in het donker leven.. Na de sanctuary zijn we een beetje door de Yarra Valley gaan rijden. Het is een gebied dat met name bekend staat om de wijngaarden. Deze tijd van het jaar zijn de velden mooi geel/oranje gekleurd, dus dat is wel genieten als je daar doorheen rijdt! 's Avonds hebben we de dag afgesloten met een lekkere pizza in Fitzroy. Eenmaal thuis helemaal kapot, was toch wel een lange dag!

En dan is het morgen eindelijk zover, op naar Port Douglas! Morgenochtend vliegen we daar naartoe, wordt nog een bijzondere ervaring met alle kinderen in dat vliegtuig. Tijdens de vlucht ook nog een keer de fles geven aan de tweeling.. We gaan het zien hoe dat gaat! Maar het zal het allemaal wel waard zijn, aangezien het hier in Melbourne Nederlands weer is (lees: regen, wind en koud) en in Port Douglas rond de 30 graden. We verblijven daar in een villa ergens in het centrum van Port Douglas, met eigen zwembad, dichtbij het strand, cafés en winkeltjes om de hoek.. Ik heb ook nog eens een eigen kamer, wat toch ook wel heel prettig is. Ik zeg: laat maar komen! In het volgende verslag horen jullie natuurlijk uitgebreid (in tegenstelling tot dit beknopte verslag..) hoe het was. Dan heb ik als het goed is het Great Barrier Reef en het regenwoud gezien.. Kan niet wachten!

Liefs Bibi

Vaarwel zomer & Happy Easter

Het werd weer eens tijd voor een korte update over mijn leventje hier. Wat heb ik hier nou zo'n beetje uitgespookt de afgelopen twee weken. Ik heb een geweeeeeldige Rivercruise gedaan met Tanja. Nou dit was dus zo'n toeristische attractie die achteraf gezien geldverspilling bleek te zijn. Afhankelijk van het tij ging de boot richting de haven en Docklands of meer het land in. Wij hoopten op Docklands, maar uiteraard gingen we de andere kant op, wat betekent dat ik behalve een rondje om een onbewoond eiland niets gezien heb watik nog nooit eerder had gezien. Dat is namelijk de route die ik altijd fiets als ik van Richmond naar de stad fiets. Beeeetje jammer. Uiteindelijk hebben we maar lekker op het achterdek gezeten en van het zonnetje genoten. 's Avonds ben ik een drankje gaan drinken met Sheena en Luka bij de bar met de geweldige naam: Ponyfish. Jaja, dus geen zeepaardje, maar een ponyvis. Hier in Melbourne vooral bekend als ‘de bar op het water'. Het is een barretje midden op de Yarra, ter hoogte van Southgate, waar je dus alleen met een brug kan komen. Het was een super mooie avond, lekker warm, mooi alle lichtjes op de rivier, genieten dus :) Vervolgens ging Luka naar huis, maar heb ik me met Sheena aangesloten bij het groepje van Tanja, Annika en David. Met zijn vijven uitgeweest bij The Deck. Een bar met een dakterras, daar sta je dan te dansen tussen alle hoge gebouwen in het CBD. Best heel gek, maar wel gaaf! Beetje jammer van het billboard met de meneer in grote witte onderbroek, waarop het dakterras uitzicht had. Maar dat mocht de pret niet drukken :) Een beetje dansen, beetje kletsen, drankje erbij... En toen helaas de laatste trein naar huis, dus echt laat werd het niet. Maar wel een hele leuke avond gehad.

En toen was het 1 april, de dag dat hier de klok verzet is naar wintertijd. Het tijdsverschil is nu nog acht uur met Nederland, niet erg handig, maar wat doe je eraan. Maar ondanks de wintertijd ben ik de dag erna gewoon naar het strand gegaan, het weer was prima en ik was lekker vrij. Dit keer niet naar St. Kilda, maar naar Brighton. Het strand van Brighton staat bekend om de strandhuisjes, geverft in alle kleuren van de regenboog. Een heel vrolijk gezicht. Eigenlijk is dit het enige bijzondere op dit strand, verder heb je er geen cafés zoals in St. Kilda, maar ik heb nu in ieder geval de strandhuisjes gezien! Ik ben hier samen met Carolin uit Duitsland geweest. Erg gezellig gehad. Uiteindelijk besloten we om van Brighton wel ‘eventjes' naar St. Kilda te lopen. Dat is hier om de hoek toch? Nee dus. Denk dat we ruim een uur gelopen hebben toen we eindelijk St. Kilda in zicht kregen. Iedere keer als we om de rotsen heen konden kijken, bleek het toch nog iets verder lopen te zijn. Maar een beetje lichaamsbeweging kan ook geen kwaad! 's Avonds nog meer topsport, bowlen! Helaas was ik bij het bowlen niet helemaal in vorm, maaaar het poolen en karaoke-zingen daarentegen was helemaal top. Met Sheena de wedstrijd wie het beste de witte bal er in kon krijgen. Ik moet zeggen dat we allebei talent hebben! Super veel gelachen, wat trouwens wel wat rare blikken bij de jongens aan de tafel naast ons opleverden. Pfff.. Net of zij zo goed waren! Karaoke was natuurlijk ook weer een en al kwaliteit. Keihard meeblèren met de Spice Girls, gewoon omdat het kan (geluidsdichte muren) en nog een paar prachtige gevoelige duetten... En nee, hier is geen videomateriaal van, alleen foto's.

Behalve allemaal leuke dingen was het ondertussen ook dikke stress. De moeder van Meg zou de woensdag voor Pasen aankomen, wat betekent dat het hele huis binnenstebuiten gekeerd moest worden. Schoonmaken, schoonmaken en nog eens schoonmaken. Fijn! Eerst nog even een paar vrije dagen. Die woensdag was ik vrij en ben ik met Colin & kids en Sarah & kids naar de Childrens Botanical Gardens gegaan. Op mijn vrije dag dus allemaal gillende en schreeuwende kinderen om me heen, maar wel gezellig kunnen kletsen met Colin en Sarah, dus toch wel leuk. 's Avonds nog even een drankje gedaan met Luka hier in Richmond. Eigenlijk heel gek, ik woon hier, maar als ik 's avonds wat ga drinken is dat altijd in de stad. Terwijl Richmond 's avonds echt hartstikke leuk is.

De dag erna vertrokken Meg, Steve en Emily voor hun Paasweekend naar Sydney. Overdag was ik nog vrij, dus nog even lekker naar het strand geweest. Wat nou winter? Samen met Colin, Tanja en David nog even van de zon en de zee genoten. Het water was wel een beetje fris, maar dat overleefden we ook wel weer ;) Toen 's avonds was het uit met de pret. Samen met oma en de baby's. De moeder van Meg wilde me bij alles wat met de baby's te maken had helpen, dus dat was wel heel fijn. Ik hoefde dus de late fles niet alleen te doen, wat eigenlijk wel was afgesproken. En 's ochtends deed zij het wel alleen, dus kon ik nog een klein beetje uitslapen. Niet te lang alleen, want Meg had een hele lijst gemaakt met schoonmaakactiviteiten, bang dat ik me zou vervelen denk ik. In het begin van het weekend ging het wel goed met Ava en Jackson, maar naarmate het weekend vorderde werden ze wat lastiger. Wilden niet meer goed slapen, dronken ook niet geweldig.. Maar zo erg als toen bij Steve's ouders was het gelukkig niet. Hoewel het eerder die week nog heerlijk weer was, daalde de temperatuur ineens enorm (that's Melbourne..). KOUD! Helaas kreeg ik de verwarming hier niet aan de praat, dus we moesten ons ook binnenshuis errrg warm kleden! Op maandag kwamen Meg, Steve en Emily weer terug vanuit Sydney. Even op adem komen voor mij. Bijna het hele weekend bezig geweest en dat voelde ik toch wel 's avonds. Vond het trouwens wel lastig dat ik zo'n druk weekend had met Pasen. Alle au pairs die ik ken, hadden een lekker lang weekend vrij en gingen dus allemaal leuke dingen doen en ik kon helemaal nergens naartoe. Beetje balen...

Maar gelukkig was het woensdag, donderdag en vrijdag even niks voor mij. Opnieuw drie dagen vrij om alvast te compenseren, nu voor het extra werken in de vakantie over anderhalve week. Maar lekker even een paar dagen vrij, heerlijk! Hoewel het weer inmiddels beter was, toch maar even een lekker warm vest gekocht toen ik woensdag ging winkelen. Donderdag opnieuw de stad in, maar nu met Sheena. We waren van plan toerist te gaan spelen, maar dat viel uiteindelijk een beetje tegen. Eerst richting Parliament gegaan, waar we wel vier minuten te laat waren voor de rondleiding. Dus we mochten niet naar binnen en moesten wachten tot de volgende anderhalf uur later. Ja daaaaag! Vervolgens naar de Royal Exhibition Building, waar we zo naar binnen wilde lopen. We werden alleen tegen gehouden omdat we een ticket moesten hebben. Oeps. Tickets bleken 16 dollar te zijn, en van wat wij zo konden zien, was dat zeker niet de moeite waard. Dus ook poging twee ‘toerist spelen' mislukt. Buiten zag het er trouwens wel erg mooi uit. Mooie fontein, mooie beelden én helemaal gratis :) Poging drie was de Universiteit. Sheena had vanuit de trein gezien dat dat wel spectaculair moest zijn. Maaaar waarschijnlijk was dat een andere universiteit dan waar wij voor stonden, want hier was niet zoveel aan. Toen gaven we het maar op en zijn we lekker bij Nando's gaan eten, zogenaamd mild gekruid.. Jaaaaaja. Maar wel lekker. Nog even wat winkeltjes in op koopavond en daarna sloot Luka zich bij ons aan. Nog even gezellig een drankje gedaan met zijn drieën in Degraves Street. Geslaagd dagje.

En toen was het vrijdag de 13^e, o nee! Samen met Carolin bij het Comedy Festival podium op Federation Square geweest. De eerste show begon heel slecht, maar we hadden geen zin om weg te lopen. Uiteindelijk was het slot toch nog wel goed. Niet heel grappig, maar ze deden wat stunts waarvan je mond wel even open viel. Tweede show die we zagen was van een Canadese stand-up comedian. Toen wij aan kwamen lopen, werden we nog even hartelijk door hem begroet. Wat dat betreft kwamen wij er goed vanaf. Andere voorbijgangers hadden het zwaarder te verduren. Maar wel heel hard om moeten lachen. Na zijn act kwam er een straatartiest, dus wij bleven nog maar even zitten. Rare vent, maar af en toe wel grappig. Eenmaal thuis gekomen sloeg het noodlot toe. Ik heb twee geluksstenen aan mijn sleutelbos, één voor geluk en één voor liefde. Ik liet mijn sleutels vallen en pats.. De ene in heel veel stukjes en de andere licht gebarsten. Dus misschien nog een beetje geluk, maar ben bang dat ik liefde wel kan vergeten in de toekomst. Of brengen scherven geluk? Ik weet niet welk gezegde geldt op vrijdag de 13^e..

Na deze drie vrije dagen gewoon weer aan het werk. Nog anderhalve week en dan gaan we naar Port Douglas. Nu al zin in, maar het gaat ook wel een pittige vakantie worden ben ik bang, met veel werken. Maar we gaan het zien!

Liefs Bibi

Toeristje spelen

Lief openbaar dagboek,

Daar gaan we weer, tijd voor een nieuw verhaal. Want ik heb weer veel nieuwe dingen gedaan en gezien. Nadat ik terugkwam van de Great Ocean Road (ojaaaa daar waren we gebleven!) een paar lastige momenten gehad. Was het op sommige punten niet helemaal eens met mijn taken, dus daar een gesprek over gehad. Dan is het ineens heel erg lastig om je verhaal te doen in een andere taal. Uiteindelijk in groep 8-Engels geprobeerd duidelijk te maken waar ik mee zat, maar gelukkig is dat wel overgekomen. En het heeft geholpen. Ik breng meer tijd met de kinderen door dan ik daarvoor deed, met name met Emily. In de anderhalve maand dat ik hier alweer werkte had ik haar maar één keer alleen van de crèche opgehaald. Sinds het gesprek vorige week inmiddels nog drie keer. En dan na het ophalen heb ik gewoon even wat tijd met haar alleen. Om leuke dingen te doen, om elkaar nu eindelijk eens wat beter te leren kennen. Puzzelen, tekenen, milkshake drinken in het café hier om de hoek, boekjes lezen, naar de speeltuin, naar het park, haar in bad doen. Allemaal dingen die andere au pairs waarschijnlijk vanaf dag één doen, maar ik kan het nu eindelijk ook doen. En dat was toch de reden dat ik au pair wilde zijn!

Nu wat er gebeurd is als toerist. Vorige week maandag heerlijk even naar het strand van St Kilda geweest. Mijn vrije dag, en ik had gezien dat het 27 graden zou worden. Je weet hier maar nooit wanneer het de laatste mooie dag van de zomer is, dus ik probeer er zoveel mogelijk van te genieten. En dat heb ik die dag zeker gedaan. Samen met Tanja drankje gedaan op de pier van St Kilda, een verdwaalde pinguïn gezien, over het strand gelopen, gezwommen in zee, en heel veel van de zon genoten. Tanja moest eerder weg, dus ik ben nog lekker gebleven om nóg meer van de zon te genieten.

De dag erna ben ik met Luka naar 21 Jump Street geweest, een film in de Gold Class. Whoehoeeeee. Hartstikke chic! Duurde even voordat we wisten hoe die stoelen eigenlijk werken, maar uiteindelijk zaten we lekker achterover de film te kijken. Leuke film, maar vooral de hele ervaring in de Gold Class erg leuk. Was nog een cadeautje van Meg & Steve, toen ik een hele tijd geleden een weekend heel veel gewerkt heb. Meg was toen een weekend in Sydney en Steve ging daar ook naartoe om haar te verrassen. Dus dat had ik nog tegoed :)

Vorige week woensdag week een vrije dag. Lekker gewinkeld en daarna met Tanja geluncht. Naar de State Library of Victoria geweest. Dan denk je, nou ja een bibliotheek.. Maar wauw, wat voor een.. Echt een geweldig gebouw als je daar binnen komt. Voor een kleine sfeerimpressie, zie de foto's! Vervolgens de toeristische tour voortgezet naar de Old Treasury Building. Was wel leuk om even binnen te zijn, maar niet het hoogtepunt van de dag. Aan het einde van de middag nog een drankje gedaan met een andere Luca, een Duitse. Prima dagje zo :)

Toen donderdag maar eens een beetje sportief gedaan, weer eens een stukje gezwommen. Behoorlijk kapot achteraf, maar werd wel eens tijd om mezelf een beetje uit te putten. Conditie is weer ver te zoeken haha.

Vrijdag weer een nieuw iemand ontmoet, Betsy, Amerikaanse, au pair in Toorak, waar de mensen met geld wonen. Gezellige ochtend en middag gehad, eerst even een koffie gedronken ergens, toen naar het Melbourne Museum, en tot slot naar het Tourist Centre om nog even de toerist uit te hangen en allemaal foldertjes te verzamelen van dingen die ik misschien nog wil doen of zien.

Het weekend was niet al te bijzonder. Vreemd dat ik juist doordeweeks er op uit moet gaan, terwijl bijna iedereen dat natuurlijk in het weekend doet. Maar ja, dan ben ik aan het werk. Vaak wel tijdje om er even tussenuit te knijpen, maar toch anders dan anderen.

Maandag vroeg Tanja of ik 's avonds meewilde gaan met bowlen. Ik kende de anderen niet, maar juist daarom wel zin om weer eens wat nieuwe mensen te leren kennen. En het was inderdaad erg gezellig. Behalve Tanja en ik met Sarah, David (allebei Duits), Annie (Zweeds) en Colin (Canadees). Daar hebben we ons een paar uurtjes vermaakt met bowlen en karaoke. Was maar goed dat de muren geluidsdicht waren :) Ik denk dat het aan de kwaliteit van de microfoons lag!

Afgelopen dinsdag op het laatste moment een trip naar Phillip Island geboekt voor woensdag. Dus daar ben ik gisteren geweest, weer een dagje genieten van het mooie Australië en weer nieuwe mensen leren kennen. Met name met Stine uit Denemarken en Franziska uit Duitsland opgetrokken deze dag. De trip begon in het Yarra Bend Park, niet ver van de stad. Hier woont een enorme kolonie vleermuizen. En als ik zeg enorm, bedoel ik ook enorm. Overal waar je keek hingen de vleermuizen ondersteboven in de boom. Geen kleintjes trouwens, als ze hun vleugels spreiden, zijn ze een meter breed. Bijzonder om te zien, al moet ik zeggen dat ik koala's of kangoeroes toch leuker vind! Daarna lunchen aan de oever van een leuk meertje en toen op naar een wildlife park, Maru Koala & Animal Park. Met de Great Ocean Road & Grampians tour ook al in een wildlife park geweest, maar deze was eigenlijk nog leuker. Meer een soort kinderboerderij, maar dan niet met kippen en koeien, maar kangoeroes, koala's, wallabies, Tasmaanse duivels, emoes, kookaburra's en alles wat maar Australisch is. Ook hier mocht je de dieren voeren, met name de kangoeroes en wallabies eten echt uit je hand, zo schattig. Na het wildlife park gingen we dan echt naar Phillip Island. Helaas sloegen we het bezoek aan de Chocolat Factory over, wegens tijdgebrek. Beetje jammer.. Maar op naar Woolamai Beach, een prachtig strand aan de oostkust van Phillip Island. Daar even een tijdje genieten van de oceaan, en natuurlijk de surfers in de oceaan :) Vervolgens richting de westkust van het eiland naar The Nobbies, een informatiecentrum waar we niet naar binnen zijn geweest. Maar wel van de omgeving daar kunnen genieten. Een paar pinguïns gespot, helaas geen zeehonden, die waren te ver weg. Daarna op weg naar Cowes, waar we met de hele groep pizza gegeten hebben op een heel mooi uitkijkpunt over de oceaan. Prachtig weer, dus het was echt genieten. Nog meer genieten toen vlak voor vertrek de zon onderging. WAUW! En toen was het op naar de Penguin Parade, het visitekaartje van Phillip Island. Enorm toeristisch, maar inderdaad heel leuk om te zien. Na zonsondergang gaan de pinguins terug van zee naar hun nest. Ze moeten dan een stuk strand oversteken, en dat is het spannendste stukje in de dag van de pinguin. Op het strand vallen ze namelijk erg op. Dus in groepjes komen ze uit het water en proberen ze zo snel mogelijk het strand over te steken. De pinguin hier op Phillip Island is de kleinste soort pinguin die er is, zo'n 35 cm groot. Je kan goed zien hoe bang ze zijn. Een grote groep meeuwen op het strand kon er zonder al te veel moeite voor zorgen dat sommige groepen pinguins zo'n vijf pogingen nodig hadden om het gras te bereiken. Door een kleine beweging van de meeuw, schrokken de pinguins zo erg dat ze snel weer terug de zee in gingen. En vervolgens probeerden ze het weer opnieuw. Een heel schattig gezicht om al die pinguins uit het water te zien komen. Vervolgens kun je ze verderop ook zien lopen. Nadat ze het strand gepasseerd hebben, gaan ze er vaak in hele kleine groepjes of soms alleen vandoor. Ze waggelen dan onder de bruggen door die gemaakt zijn om alle toeristen op afstand te houden. Vervolgens een enorm gesnater om even na te kletsen over de reis of iets dergelijks. Een hele bijzondere ervaring, al die mensen die op die kleine beestjes afkomen. Maar ik begrijp het wel, want het is wel echt heel leuk om te zien. Zeker blij dat ik er ben geweest. Al met al weer een geslaagd tripje!

Vandaag ook weer even de toerist gespeeld. Eerst naar de Shrine of Remembrance geweest, een monument voor alle Australische militairen die hebben gediend in de Eerste en Tweede Wereldoorlog. Moeilijk om het gebouw te omschrijven, maar aan de bovenkant een soort piramidevorm. Op het 11^e uur van de 11^e dag van de 11^e maand schijnt het licht precies door de opening aan de bovenkant. Dit is de tijd dat in 1918 de Eerste Wereldoorlog werd beëindigd. Erg indrukwekkend en hele vriendelijke mensen, die me met alle liefde van alles wilde vertellen. Na hier een tijdje te hebben rondgelopen naar de Eureka Tower gegaan met nu wel echt de intentie om ook daadwerkelijk naar boven te gaan. En dat heb ik inderdaad gedaan. Op naar het Skydeck op de 88^e verdieping van de toren, op zo'n 300 meter hoogte. De eerste uitdaging is natuurlijk boven komen. Nou dat is vrij simpel, in 38 seconden ben je van begane grond op de 88^e verdieping, 9 meter per seconde! Eenmaal boven een mooi uitzicht over de stad, je kan helemaal rondlopen dus heel veel zien. Op een gegeven moment keek ik naar de persoon naast me, was het Franziska die ik de dag ervoor op de trip naar Phillip Island had ontmoet. Wat is Australië toch klein... Hmm, niet echt, maar wel heel toevallig dat je daar precies op hetzelfde moment bent. Vervolgens samen van het uitzicht genoten en verder de rest van de dag samen doorgebracht. Eerst naar Docklands, even wat gegeten, maar verder niet heel bijzonder. Toen door naar Fitzroy, om de grafittimuren eens op te zoeken. Wel een aantal mooie gevonden, maar ik denk dat er nog mooiere bestaat dan die wij nu gezien hebben. Tot slot nog even lekker genoten van de zon op Federation Square, heeeeeeerlijk. En toen was ik weer thuis en typte ik een beknopt verhaaltje :)

Zoals misschien wel opvalt ben ik de afgelopen twee weken best veel vrij geweest. Dat is alvast ter compensatie van het paasweekend, waarin Steve, Meg en Emily naar Sydney gaan en ik hier achterblijf met de tweeling. Wel krijg ik hulp van Megs moeder. Maar echt veel tijd voor mezelf zal er die dagen niet inzitten waarschijnlijk!

Dan nog even wat over de toekomstplannen hier. Van 25 april tot 9 mei ga ik op vakantie met de familie naar Port Douglas. Ik zou zeggen google het even en word jaloers :) Verder ben ik stiekem al veel aan het nadenken over wat ik na mijn au pair tijd hier wil. Eerst had ik het idee om voor de resterende 4 maanden een andere familie ergens anders te zoeken, maar ik kwam er al vrij snel achter dat ik meer wil zien van Australië. En door alle verhalen van andere reizigers weet ik dat ik ook echt door Australië en waarschijnlijk ook wel Nieuw-Zeeland wil reizen. Hoe het er precies uit gaat zien weet ik nog niet, maar door verhalen van anderen begin ik maar met een lijstje van plaatsen die ik gezien moet hebben. Rondreizen, misschien een tijdje (maandje ofzo) ergens wonen en tot die tijd gewoon erover blijven dromen :)

Nou ik heb het weer kort gehouden al zeg ik het zelf.. De foto's volgen nog in het album Melbourne maart 2012.

Liefs,

Bibi

Great Ocean Road & Grampians National Park

Tijd om even al het enthousiasme van me af te schrijven. Al weet ik niet of dat lukt, want als ik eraan terugdenk begin ik weer te stuiteren. Maar daar gaan we dan...

Woensdagochtend zou ik om 7.20 opgehaald worden voor de St. Pauls Cathedral, dus om kwart voor 7 stapte ik de deur uit. Vroeg, maar had er al erg veel zin in, dus dat maakt een hoop goed! Ik kwam daar vrij vroeg aan en schrok wel even. Er stonden nog meer mensen, maar ik zag dat ik de gemiddelde leeftijd enorm omlaag haalde. Allemaal oudere mensen zaten daar te wachten tot ze opgehaald zouden worden. Hmm.. Maar achteraf bleek dat de meeste mensen daarvan met andere tours mee moesten. Eén stel moest wel met dezelfde tour mee als ik. Eenmaal in de bus gestapt viel er al een last van mijn schouders af, bijna allemaal jongere mensen. Gelukkig! Want natuurlijk doe ik de tour om allemaal mooie dingen te zien, maar een beetje leuke contacten opdoen stond toch wel op nummer 2. Toen uiteindelijk iedereen van het ophaalpunt was opgehaald was het een mooie gemixte groep: jong en oud, man en vrouw, Duits, Engels, Schots, Taiwanees, Amerikaans, Australisch, Canadees, Italiaans en natuurlijk Nederlands. Bovendien een superenthousiaste tourgids met hele droge humor. Kortom: dit zou best een leuke tour gaan worden.

Great Ocean Road
Toen was het op weg naar de Great Ocean Road. Eerst nog wel even een stukkie rijden voordat we daar ook echt aankwamen. Bergje op, slingerdeslinger, niet altijd even goed wegdek, maar we kwamen er wel. En daar rij je dan: op dé Great Ocean Road, een mooi groen gebied langs de woeste zuidkust van Australië. Langs de Great Ocean Road veel stops gedaan om van het mooie uitzicht te genieten. Soms wel erg kort, maar dat moest ook wel om zoveel mogelijk te kunnen zien in de paar dagen die we maar hadden.

Bells Beach
De allereerste stop was Bells Beach. Australiërs blijken niet erg origineel te zijn wat betreft het bedenken van namen, dit was namelijk ooit het strand achter het huis van meneer Bell. Toen al en nu nog steeds een echt surfstrand. Er waren alleen niet zulke hele hoge golven, dus ook niet zoveel surfers (jammer hoor!). Maar wel de eerste stop om van het uitzicht over de zee te kunnen genieten. Vervolgens tijd voor een morning tea of coffee en toen kachelden we weer lekker verder over de Great Ocean Road.

Memorial Arch
Daarna stopten we bij de Memorial Arch, een monument voor de aanleg van de Great Ocean Road. Na de Eerste Wereldoorlog hadden de Australische militairen nogal een klap te verwerken gehad, veel man verloren en er was een gebrek aan werk. Toen kwam iemand op het idee van het aanleggen van de Great Ocean Road. Zo zou er een weg langs de kust komen, hadden de militairen werk en bleven ze bovendien bij elkaar. Bovendien is het nu een leuke excursie voor toeristen zoals ik :)

Apollo Bay
Toen richting Apollo Bay. Onderweg de gevolgen van de bosbranden van 2009 in Australië gezien. Voor het bos zelf is het iets dat eens in de zoveel tijd gewoon moet gebeuren. De oude bomen sterven en er is weer ruimte voor nieuwe bomen. De bomen die de brand overleefden hebben een hele zwarte onderkant, maar bovenaan groeit deboom gewoon verder als een gezonde boom. Verder een heel gebied gezien met kaalgeplukte bomen, het werk van koala's. Maar koala's spotten vanuit een bus is erg lastig, dus helaas geen boosdoeners gezien. Eenmaal in Apollo Bay aangekomen weer een prachtig strand, mooier dan Bells Beach. Met de hele groep geluncht bij Iluka, een Grieks restaurant. Een goede mogelijk heid om de anderen wat beter te leren kennen.

Otway's Rainforest
Na de lunch het binnenland in richting een stukje regenwoud. In tegenstelling tot de meeste regenwouden is de temperatuur vrij laag, wat het een bijzonder regenwoud maakt. Een wandeling door het regenwoud gemaakt en dan voel je je wel even heel klein. Bomen van bijna 100 meter hoog, waarvan de stam soms helemaal uitgehold is, mooi om te zien.

Twelve Apostles
En toen was het tijd voor de Twelve Apostles, het visitekaartje van de Great Ocean Road. Op foto's ziet het er mooi uit, maar als je daar staat valt je mond open. Heel overweldigend wat de kracht van water en wind kan doen. De Twelve Apostles (inmiddels zijn er nog maar acht) zijn enorme kalksteen rotsen middenin het water. Ooit was het deel van het vasteland, maar door middel van erosie zijn het losse rotsblokken in het water geworden. Moeilijk om uit te leggen wat hier nou zo bijzonder aan is, maar het is gewoon geweldig om te zien. Dat is iets wat je gewoon zelf moet ervaren.

Loch Ard Gorge
Hoewel de Twelve Apostles het visitekaartje is van de Great Ocean Road, is dit eigenlijk net zo indrukwekkend. En omdat je het hierbij niet zozeer verwacht, misschien nog wel mooier. Drie verschillende wandelroutes die je allerlei overweldigende rotsen laten zien. De Razorback, de Salt & Pepper Shakers (ja, zo zien ze er echt uit!) en een geweldig strand tussen de rotsen. Opnieuw met wat andere reizigers aan de praat geraakt. Uiteindelijk nog een beetje geklier over en weer. Werd door iemand een stukje in zee geduwd. En toen kwam er een grote golf en was ik tot mijn middel doorweekt. Hmmm.. niet zo fijn als je daarna weer in de bus moet haha. Had nog wel geluk dat ik mijn camera hoger had, dus die doet het nog hoor paps!

London Bridge
Daarna naar de London Bridge. Nou ja, echt een goede brug is het niet meer, aangezien het middenstuk in zee gestort is. Maar natuurlijk weer mooie overblijfselen.

Bay of Martyrs
Een extraatje van de tourgids, Alex. Hoort eigenlijk niet bij de tour, maar omdat hij het zelf zo'n mooi punt vindt, zijn we hier ook even gestopt. En zeker met de zon zo laag aan het einde van de dag, zag het er weer fantastisch uit.

Warrnambool Beach Backpackers
En toen kwam de dag ten einde. Eerst even snel boodschappen doen in Warrnambool en toen richting het hostel voor die nacht. En hoewel er ook mogelijkheden waren om ergens wat te eten te halen, gaat bijna iedereen de Coles in om zelf boodschapen te doen. Tsja, allemaal backpackers hè, die moeten op de centjes letten :) Dus veel pasta's die avond, omdat het zo lekker goedkoop is. We verbleven in een heel leuk hostel. Een grote gemeenschappelijke ruimte om te eten of om gewoon te zitten. De slaapzaal was geschikt voor 16 personen, maar er lagen alleen mensen van onze groep. En wij hadden twee zalen, dus niet ieder bed was bezet. 's Avonds redelijk op tijd naar bed allemaal, want iedereen was moe van de lange dag, waarin we zoveel gezien hadden.
De volgende ochtend had Alex een ontbijtje voor ons klaar gezet en toen konden we weer op weg naar nog meer mooie plekken.

Cudgee Creek Wildlife Park
Dit park zouden we eigenlijk al de middag/avond ervoor doen, maar omdat het programma van woensdag zo druk was, leek het Alex beter om dit op donderdagochtend te doen. Bovendien zouden de dieren dan lekker hongerig zijn en konden we ze goed voeren. Want dat kan in dit park. Het is een klein dierenpark met allemaal diersoorten uit Australië. Bij binnenkomst kreeg je een zakje met brood en dan mocht je alle dieren, behalve de apen, eten geven. De eerste ervaring in Australië met deze dieren: kangoeroes, wallabies, koala's, kookaburra's, emoes en nog veel meer dieren (waarvan ik óf de naam niet meer weet, óf ze gewoon minder interessant vond). Een leuke wandeling van zo'n drie kwartier door het park gemaakt. Daarna haalde de eigenaar van het park een paar dieren die je vast mocht houden. Als eerste een slang, daar blijf ik vanaf dacht ik, toen een of ander glibberig reptiel, die raak ik al helemaal niet aan, en tot slot een baby wallabie, aaaaaaaah! Wat anderen gingen mij voor met het vasthouden van de dieren, en toen dacht ik, ach.. als ik het nu niet doe, doe ik het nooit. Dus toen de eigenaar vroeg wie de slang om z'n nek wilde zei ik ‘ik wil wel'. Voor ik uitgesproken was, hing er een enorme slang om mijn nek. Ik snap dat niet iedereen dit zal geloven, dus gelukkig is er bewijs! In het begin was het wel even leuk, tot het enorme beest zich begon te bewegen. Toen heb ik snel gevraagd of hij hem weer van me af wilde halen. Nou ja gevraagd, volgens mij zei ik ‘whaaaaaaaaaaaaa' met een heel hoog bang stemmetje. Daarna de baby wallabie, dat is toch meer iets voor mij. Wat een schatje was dat zeg! Zo klein! Het was een wallabie van volgens mij 7 weken oud, verstoten door de moeder, omdat zij te oud was om voldoende melk voor hem te kunnen produceren. Het andere glibberige beest heb ik nog wel aangeraakt, maar het ging me toch echt te ver om die vast te houden :) Ik was wel weer stoer genoeg geweest vond ik zelf!

Tower Hill National Park
Toen was het tijd om misschien wat wildlife in het écht te zien. Dit national park bevindt zich op een uitgestorven vulkaan. Onderweg naar het park zagen we al een groepje emoes staan. In het park aangekomen zijn we met een groep naar de top van de vulkaan gelopen, leuk uitzicht natuurlijk. Maar geen dieren gespot. Toen weer terug naar de bus. Toen we wegreden uit het park zat daar een kangoeroe, de eerste die we zo vrij in de natuur zagen. Jeeeej! Als een stelletje Chinezen natuurlijk allemaal onze camera tevoorschijn gehaald, want dat wil iedereen vastleggen.

Grampians National Park
Na wat wildlife gezien te hebben, op weg naar het Grampians National Park. Een enorm uitgestrekt natuurgebied met enorme bergen, grote meren en heel veel dieren. En het gevolg hiervan: heel veel toeristen!

Brambuk Aboriginal Cultural Centre
Toen was het tijd voor wat cultuur. Ik koos ervoor samen met Whitney, de Amerikaanse, om een rondje te gaan lopen. En daar kregen we geen spijt van. Eerst ergens een knalrode papegaai gespot en toen we net op het punt stonden ons om te draaien om terug te lopen zag ik iets in de verte. Dus we liepen er naartoe en het bleek een enorme groep kangoeroes te zijn. Gewoon zo, in het wild. Zooooo gaaf. Toen we goed om ons heen keken zagen we denk ik wel vijftig kangoeroes. Ze lagen daar een beetje in het gras in de zon, of waren aan het eten. Ze hielden ons wel in de gaten, maar liepen niet weg toen we dichterbij kwamen. Heel mooi om zoveel kangoeroes bij elkaar te zien, zo in de wilde natuur. En over die Aboriginal cultuur ga ik een andere keer nog wel wat leren.

The Pinnacle
Na de geweldige ervaring van die kangoeroes was het tijd voor uitputting. Een bergwandeling naar de top, de Pinnacle walk. Dit soort activiteiten is nou niet echt mijn favoriet, dat wandelen over die glibberige rotsen, maar in tegenstelling tot een aantal anderen heb ik er geen moment aan gedacht om het niet te doen. Moet zeggen dat ik er niet altijd van kon genieten. Hoewel het uitzicht soms echt geweldig was, was ik toch met name bezig met overeind blijven. Ik was een kleine rugzak vergeten, dus ik liep daar met m'n water in mijn hand. Niet erg handig. Het weer varieerde enorm. Toen we vertrokken was het erg warm en door de lichamelijk inspanning had iedereen een lekker rood hoofd. Toen kwamen er ineens hele donkere wolken aan en begon het te regenen. Daar was ik natuurlijk ook weer niet op voorbereid. Maar gelukkig hiel de regen niet lang aan, en na een korte stop onder een uitstekende rots, gingen we weer verder. Het duurde uiteindelijk zo'n uur en kwartier tot we op de top van de berg waren. Op dat moment wel erg bewolkt, maar een geweldig uitzicht. Toch wel een overwinning weer. Even een tijdje genoten van het uitzicht en toen weer naar beneden. Helaas is de weg naar beneden nog veel lastiger dan de weg omhoog. Ging op zich wel redelijk, tot ik bijna beneden was. Even wat minder oplettend, dus toen zwikte ik mijn enkel en viel. AU. Op zich voelde ik me al snel weer beter, maar later op de avond toch wel een beetje een blauwe en dikke voet.

Ned's Beds Halls Gap & Aussie BBQ
Na een vermoeiende wandeling was het tijd om naar onze slaapplaats te gaan, middenin de Grampians: Ned's Bed. Onze groep had twee huisjes met daarvoor een terras. Op dit terras vond 's avonds de Aussie BBQ plaats. Volgens Alex houdt een Aussie BBQ in dat het vlees aan één kant goed zwart is, maar dat viel gelukkig wel mee. Misschien toch niet zo Aussie als hij beloofd had dan. Wel erg gezellig. Bijna iedereen behalve twee koppels sliepen in dit hostel. De mensen die hier niet sliepen hebben ook niet meegedaan aan de barbeque. Maar goed, dat moeten ze zelf weten. Wij hadden het in ieder geval erg gezellig. Na de barbeque nog even tijd om een beetje kletsen met z'n allen. Toen het donker werd, kwamen er nog gezellig wat kangoeroes op bezoek. Voor de meesten was dit de eerste keer dat ze zo'n grote groep zagen. Whitney en ik hadden al eerder die dag een grote groep gezien, en nog bij daglicht ook. Maar toch was het weer genieten. Daarna lekker naar bed, want het was een lange en zware dag.

Silverband Falls
De volgende ochtend op weg naar een watervalletje. Onderweg de gevolgen gezien van de overstromingen die dit gebied hebben getroffen. Een korte wandeling naar de waterval, even snel een foto en toen weer terug.

MacKenzie Falls
En toen was het tijd voor een échte waterval, de MacKenzie Falls. Een iets langere wandeling, maar zeker de moeite waard. Het weer was niet geweldig, maar toch was het heel mooi om te zien. Een tijdje beneden bij het bassin van de waterval gezeten, gewoon genieten. Toen weer alle trappen omhoog richting de bus. Vlakbij de bus nog een kookaburra gespot. En hij bleef keurig zitten voor het kodakmomentje :)

Reed's Lookout & Jaws of Death
Het laatste moment in de Grampians, een mooi uitzicht over de vallei en de Jaws of Death. Daarna was het tijd om aan de terugreis te beginnen.

Horsham
Eerst richting Horsham, waar een gedeelte van de reizigers op de bus stapte naar Adelaide. Dus ook het eerste afscheid. Kaartjes voor de bus waren niet helemaal goed geregeld, maar uiteindelijk kon iedereen de bus in richting Adelaide. Ik ging samen met tien anderen met onze bus terug naar Melbourne.

Bests Winery
Op de terugweg nog één allerlaatste stop, bij Bests Winery voor een korte rondleiding en een wijnproeving bij een van de oudste wijnmakers van Australië. Lekkere witte wijn, rode wijn is nog steeds niet echt iets voor mij, dus daar kon ik wat minder van genieten.

Daarna was de tour écht afgelopen. Met de bus terug naar Melbourne, terug naar de St. Pauls Cathedral en toen was het voorbij. Echt een geweldige tour gehad, zoveel mooie dingen gezien en veel leuke mensen leren kennen. Jammer dat je de meeste alleen niet meer zult zien, maar dat is het leven van een backpacker. Allemaal mooie herinneringen, en gelukkig hebben we de foto's nog :)

Ik moet alleen nog wel even een selectie van foto's maken voor op de site. Het zijn er nu meer dan 300, lang niet allemaal even goed. Die kangoeroes zitten niet altijd stil voor de foto namelijk, flauw hoor! Maar dat komt dus nog!

Liefs Bibi

Moomba!

Daar was ik weer. De tijd vliegt hier, voor mijn gevoel heb ik het vorige verhaal pas net op internet gezet, maar als ik hem dan bekijk realiseer ik me dat er al weer zoveel gebeurd is daarna. Dat wil zeggen, tijd voor een nieuw verhaal!

Vorig weekend het eerste ‘normale' weekend hier gehad. Nou ja, normaal... Zaterdag een extreem lange dag gemaakt, zondag juist maar een paar uurtjes. Maar goed, ik denk dat dat vaker zo zal zijn. Als ze er met z'n vijven even op uit willen, maak ik weinig uren. Als Steve en Meg alleen even met Emily wat willen doen, of bijvoorbeeld zelf uit willen 's avonds, dan maak ik meer uren. Maar zo na een tijdje is het gemiddelde aantal uren per werkdag zo'n 6 uur, zoals van tevoren afgesproken.

Zondagavond een film gekeken met Steve, Meg en Hess, omdat het de laatste avond van Hess hier was. Ik zat op dat moment op de bank een boek te lezen, ‘Een keukenmeiden roman'. En toen begon de film. Was het dus de verfilming van het boek dat ik daar zat te lezen! ‘The Help', heet het hier. Maar wel gewoon de film gekeken, erg mooie film! Enige nadeel dat ik wel al weet hoe het boek afloopt! Maar ik lees gewoon vrolijk verder!

Vorige week maandag maar weer een keertje het zwembad opgezocht. Tweede keer sinds ik hier ben, wil eigenlijk wel proberen één keer in de week te gaan, maar dat lukt nog niet echt. In je uppie is toch wat lastiger motiveren. En in Nederland had ik natuurlijk nooit motivatieproblemen wat zwemmen betreft... Ik denk dat ik misschien nog wel een keer een échte training wil zwemmen, niet gewoon waar ik op dat moment zin in heb. Dus kom maar op met ideeën. Want tsja, ik moet natuurlijk de verwachtingen die komen kijken bij het zwemmen in de ‘fast lane' wel waarmaken. Op verzoek heb ik trouwens nu een foto van de fast lane. Niet met mij erin, iemand moest de foto maken hè ;) Zo als je wel kunt zien op de foto is het eigenlijk altijd erg rustig, 2 à 3 personen in een 50 meter baan. Alle ruimte dus!

Dinsdag een paar uurtjes vrij rond lunchtijd, dus geluncht met Tanja en een vriend van haar. Wel gezellig gehad. Ergens wat gegeten en een beetje door de stad geslenterd met een zonnetje en een blauwe lucht. Vervelend... 's Middags nog met Ava en Jackson naar de Botanical Gardens. Iets minder gezellig. Met Meg afgesproken wat minder vaak de speen aan de tweeling te geven. Geen succes. Jackson heeft de hele Botanical Gardens bij elkaar geschreeuwd. Fijn jochie! Vervolgens werd zijn zusje natuurlijk ook wakker en die begon ook te gillen. De mensen die op dat moment dachten voor hun rust daar naartoe te komen, hadden het waarschijnlijk niet zo naar hun zin! Sorry daarvoor...

Woensdag met Birte, een andere Duitse au pair, de stad in geweest. Tsja, een Duitse au pair vinden hier is niet erg moeilijk. We wilden allebei graag naar het Skydeck om daar te genieten van het uitzicht over Melbourne. Ik heb een heel handig boekje over Melbourne, dus daarin het adres opgezocht en lopen maar. Op een gegeven moment een heel mooi gebouw gezien, even bij staan kijken en toen weer door gelopen. We kwamen alleen niet het gebouw tegen waar we naar zochten. En ook de straten klopten niet meer... Zucht, weer eens verkeerd gelopen. Bleek dus dat het gebouw waar we hadden staan kijken, het gebouw was waar we hadden moeten zijn. Af en toe... Maar goed, wij daar naar binnen. Zag er niet erg toeristisch uit, alleen mannen in pak met koffertjes. Hmm.. Een vrouw achter de balie zag ons al verdwaald kijken en wist ons te vertellen dat dit gebouw ooit wel had Skydeck had, maar dat het Skydeck inmiddels al jaar of twee ergens anders in de stad was. Zucht. Dus op naar het andere gebouw. Tegen die tijd was het echter al behoorlijk bewolkt geworden, dus besloten we toch maar niet op het Skydeck te gaan. Als je daar bent, wil je natuurlijk wel het mooiste uitzicht hebben dat er is, en dat is met een strak blauwe lucht op de achtergrond. Dus uiteindelijk een paar uur gelopen om op het Skydeck te kunnen kijken, en niet eens gegaan. Maar ach, we hebben ons verder wel vermaakt!

De dag erna weer een wandeling met Ava en Jackson gemaakt. Dit keer naar Chapel Street. Een straat waar ik al veel over had gehoord, en hoewel het niet ver weg is, was ik er toch nog nooit geweest. Maar waaaaaauuuuuuw! Wat een winkels! En allemaal leuke cafés overal. Door alle opwinding alleen een beetje de tijd vergeten, dus moest op de terugweg wel erg hard lopen met m'n buggy! Donderdag kwam ook Luka naar Melbourne. Luka was au pair in Brisbane, bij de familie waar ik voor ik Meg & Steve leerde kennen, erg graag naartoe wilde. Zij was toen ook bij het skype gesprek aanwezig en later wat contact gehad via facebook. Uiteindelijk heeft de familie toen voor iemand anders gekozen. Maar toen zag ik dat zij naar Melbourne zou komen voor twee maanden, dus heb ik haar laten weten dat ik daar woonde. Met als gevolg dat we op dat dag dat ze hier kwam meteen wat hebben afgesproken. Erg gezellig gehad in de stad en we hebben elkaar inmiddels nog een paar keer gezien. Erg leuk om eindelijk eens een Nederlands iemand hier tegen te komen. Gewoon lekker om even je verhaal in het Nederlands kwijt te kunnen, en dan niet via Skype.

Vrijdag 's ochtends wat gedronken met Tanja in Fitzroy en 's middags naar de Botanical Gardens, nu alleen met Ava in de draagzak. Meteen een soort onderzoekje of mensen nou altijd zou naar me staren omdat ik met een tweeling loop, of omdat ik uberhaupt met een kind loop. Conclusie: allebei. Met één kind al veel blikken, met een tweeling alleen nóg meer! Het was de bedoeling dat Luka ook naar de Botanical Gardens zou komen, maar liep allemaal iets anders. Toen ze er was, moest ik alweer richting huis lopen. Toen maar gezellig samen terug gelopen naar Richmond.

En toen was het weer weekend! Had vorige week eigenlijk gehoopt dit weekend vrij te zijn, zodat ik met Tanja en wat anderen mee kon naar Phillip Island. Maar dat kon niet, dus gewoon gewerkt. Zaterdag was wel een redelijk rustige dag. 's Middags een paar uurtjes vrij, dus met Luka en Sheena naar het Moomba festival geweest. Sheena is een andere Nederlandse au pair, die net in Melbourne is aangekomen. Het Moomba festival is een festival met muziek, waterskiën, een enorme kermis en allerlei activiteiten voor kinderen, echt een familiefestival. Dus we hebben even lekker bij het waterskiën gekeken en gingen vervolgens op zoek naar ‘iemand in een kippenpak', omdat Luka die op het festival moest werken, zich daarbij moest melden. Nou je zou toch denken dat dat opvalt. Helaas. Uiteindelijk helemaal niemand in een kippenpak gevonden, maar gelukkig wel de persoon bij wie ze zich moest melden.

Zondag maar tot half 3 gewerkt. Meg wist dat ik graag naar het festival wilde, dus als ik tot die tijd werkte, had ik daarna alle tijd om naar het festival te gaan. Lief! Ik zou eigenlijk met Sheena gaan, maar die moest plotseling babysitten thuis. Dan maar alleen. Eerst even Luka opgezocht die daar aan het werk was. Bij de mooooooiste stand van allemaal. Tsja, en dat geweldige spel moest ik natuurlijk wel even proberen, met al die mooie prijzen. Helaaaaas helemaal niks gewonnen. Beetje jammer! Vervolgens even snel wat gegeten in de stad en weer terug naar het festival. Eerst even blijven plakken bij de muziektent, lekker muziekje geluisterd. Daarna naar de rivier naar het waterskiën, de Night Jump. Na zonsondergang de wedstrijd wie de verste sprong maakt. Alle toeschouwers op de heuvels langs de rivier. Erg mooi om te zien met alle lichtjes van de kermis, de lichten van de stad, de weerspiegeling op het water. Dat is nog eens genieten! Na het skiën weer terug naar de andere kant van het festival om vanaf daar het vuurwerk te bewonderen. Want Australië + vuurwerk, ik dacht ‘dat moet ik zien'. En het was inderdaad erg mooi om te zien. En dan bedenk je je dat dit maar ‘gewoon' een festival is, niet eens oud en nieuw of Australia Day!

En toen was het weekend weer voorbij en ‘Labour Day', dag van de arbeid, een nationale feestdag hier. Om dat te vieren was ik gewoon lekker aan het werk vandaag! Geen hele drukke dag, maar wel gewoon thuis. Maar toch helemaal gelukkig, ik heb vanmorgen de driedaagse tour naar Great Ocean Road en Grampians National Park geboekt, woensdag tot en met vrijdag. Dat wilde ik eigenlijk al veel eerder boeken, maar had toch wat twijfels steeds. Ik ken niemand die daar die dagen ook heen kan/wil en dus zou ik alleen moeten, en het weer zou niet al te best worden. Maar goed, inmiddels weet ik dat het weerbericht hier toch helemaal niets zegt. Het verandert iedere dag en zelfs de dag zelf hoeft het niet te kloppen met de realiteit. Dusssss, toch maar gewoon geboekt. We gaan zien hoe het weer is! En tsja, mensen ontmoet ik daar ook wel!

Nou zoals altijd heb ik weer geprobeerd het kort te houden! Helaas, toch weer mislukt! Ik zal ook nog wat foto's plaatsen!

Liefs Bibi

.. een maand na vertrek

Nou daar zijn we weer! Hectische tijd achter de rug, dus weer even tijd om het van me af te schrijven. En ik ga gewoon weer verder waar ik was gebleven. Vorige week woensdag met Sadie uit eten geweest in een restaurantje in Southgate, langs de Yarra. Het is daar 's avonds erg mooi, allemaal lichtjes en straatartiesten. Geen idee eigenlijk waarom ik die avond geen foto's heb gemaakt, want het was echt heel indrukwekkend. Er is ook 's avonds ieder uur een soort vuurwerk, maar dat hadden we helaas net gemist. Maar dat zijn goede excuses om nog een keer terug te gaan, met camera! Met Sadie klikt het tot nu toe goed. Grappig dat het voor haar sinds lange tijd weer een soort vriendschap is, afgelopen maanden is ze vooral met haar vriend geweest. Maarja, af en toe moet je natuurlijk ook over je vriend kunnen klagen, daar heeft ze mij nu voor! Volgende week heb ik als het goed is weer wat meer vrije tijd, dus maar weer een keertje wat doen samen denk ik.

Op donderdag vorige week is Meg naar Sydney vertrokken om een weekend met vriendinnen te hebben, even weg te zijn van alle hectiek hier. Had ze echt ff nodig, maar door haar afwezigheid hier wel nóg meer hectiek. Ava werd een beetje ziek waardoor ze bijna niet wilde drinken, Jackson wilde de hele dag vastgehouden worden en er was lekkage. Fijn! Donderdag waren Bec en ik in ieder geval nog samen, maar vrijdag moest Bec het zonder mij doen. Vrijdag had ik een extra vrije dag, zodat ik deze week een dag extra kon werken. Het weekend was het echt verschrikkelijk warm. Verschrikkelijk? Nou eigenlijk wel ja, 37 graden is toch niet zo heel aangenaam meer. Het is misschien prima als je op het strand kan liggen, maar als je gewoon aan het werk bent is er niets aan! Vrijdag ging ik voor een fiets kijken aan de andere kant van Richmond, helemaal uitgeput toen ik terugkwam. Zoooo warm. En na mijn vrije dag begon de échte hectiek pas. Zaterdagochtend alle spullen van Emily en de tweeling ingepakt, omdat ze een nachtje bij opa en oma gingen slapen. En dat is niet gewoon alleen een schone onderbroek en een tandenborstel mee, zeker met die baby's moest er zooooveel mee. Flesjes, voeding, bedden, kleren, spenen, speelgoed.. Ik weet niet eens meer wat allemaal, maar het was VEEL! Vervolgens alles en iedereen in de auto gepropt en op naar Steve z'n ouders. Erg comfortabele reis met twee huilende baby's, een zeurende Emily en een enorme tas op je schoot. Vervolgens belde Steve zijn ouders en bleek dat ze nog niet thuis waren, omdat ze hem pas later hadden verwacht. Dus eerst Emily naar het zwembad gebracht en daarna pas naar opa en oma. Toen kwam er een beetje rust. Opa en oma vinden het natuurlijk leuk om te helpen, dus dat scheelt een hoop. Steve vertrok vervolgens richting Sydney om 's avonds Meg te kunnen verrassen met een surpriseparty voor haar verjaardag. Dat was een grote verrassing voor haar, want er waren een heleboel vrienden voor haar speciaal uit Londen gekomen. In Toorak (waar de ouders van Steve wonen) was het ondertussen wel een beetje een chaos. Nog steeds heel warm en de baby's wilden maar niet goed drinken. Achteraf bleek dat ik van allebei één goede en één verkeerde speen voor de fles had ingepakt. Grrrrr, zo dom.. Maar goed, daarover ga ik nu niet meer boos zijn op mezelf, dat heb ik al lang genoeg gedaan. Terwijl de kinderen bij opa en oma sliepen, werd ik 's avonds thuis gebracht en had ik het rijk voor mij alleen. Heeeerlijk, wat een rust! De volgende ochtend werd de rust weer verstoord en was ik weer op weg naar de drukte bij opa en oma thuis. Opnieuw dronken en sliepen Jackson en Ava slecht, maar dat was achteraf gezien dus wel logisch. 's Middags een hele leuke middag met Emily gehad. De hoogste toren van Melbourne gebouwd, zo'n keer of 5. Iedere keer weer een stukje afbreken en weer van voorafaan beginnen. Maar Emiy had de tijd van haar leven, dus ik allang blij. Ik was zelf even haar ‘beste vriendin'. Wat wil je nog meer?? Nu moet ik heel eerlijk zeggen dat dat bij Emily ook zo weer om kan slaan, maar voor even was het leuk! Nou en toen 's avonds weer opgehaald door Steve, alle spullen weer terug naar huis. Ook Meg was inmiddels weer terug van haar weekendje weg. Meg en Steve lieten duidelijk merken dat ze mij heel dankbaar waren voor mijn flexibiliteit en inzet van het weekend. Terwijl ik me eigenlijk nog heel schuldig voelde over de spenen van de fles. Als uiting van dankbaarheid mag ik een keer op hun kosten naar de bioscoop. Een soort home cinema met enorme loungestoelen. Ziet er chic uit op internet. Denk dat ik dat volgende week maar eens ga doen!

Nou maandag was mijn enige vrije dag van deze week, pooooeeeeeh. Even een lazy day gehad. Had helemaal nergens zin in, dus lekker een beetje thuis filmpjes gekeken etc. Ook wel eens lekker. 's Avonds nog wel even de deur uitgeweest om een prachtige fiets te kopen. Jaja, een hele mooie paarse voor $60 (ongeveer 45 euro). Nou je kan je wel voorstellen hoe die eruit ziet haha. Maar goed, hij rijdt! En dat gaat me veel tijd en kosten voor openbaar vervoer besparen als ik bijvoorbeeld gewoon even naar de stad wil. Toen ik de fiets had gekocht, kon ik alleen niet terug fietsen. Een helm is verplicht in Australië en hoorde van de man die de fiets verkocht dat de boete $150 is. Opes! Dus dan maar een stukje lopen! In de regen, dat dan weer wel. Hoe Nederlands wil je het hebben, met je fiets in de regen..

Dinsdag mijn eerste werkdag van de week van de zes. 's Middags nog even naar Melbourne geweest op mijn mooie nieuwe fiets (met een geleende helm, veel te groot) om zelf een prachtige helm te gaan kopen. Er is hier een initiatief van de regering, waardoor je in het centrum voor $5 een helm kan kopen. Nou dat leek me wel een goed plan, dus nu heb ik een prachtige blauwe helm met Melbourne Bike Share erop. Hihi.. Charmant is anders, maar wel goedkoop!

Omdat Bec op vakantie is deze week, is het deze week veel babysitten. Overdag als Meg even wil slapen, maar ook 's avonds. Omdat er nog allemaal vrienden van Meg uit Londen in de stad zijn, gaat ze daar 's avonds mee weg. Tsja, ze zijn tenslotte helemaal voor haar eerst naar Sydney en toen naar Melbourne gekomen! En Steve werkt deze week steeds tot laat in de avond, dus maak deze week erg veel uren. Nu toch maar eens begonnen om mijn uren bij te houden, want het wordt wel heel veel nu..

Donderdag met Emily naar peuterballet geweest. Zo schattig al die kleine meisjes in hun tutu of prinsessenjurk. Normaal gesproken mochten de ‘ouders' kijken, maar dat is helaas afgeschaft. Het leidde de meisjes teveel af. Jammer! 's Avonds opnieuw babysitten, maar nu moest ik ook alle kinderen naar bed brengen. Tweeling doe ik wel vaker, maar was wel heel benieuwd hoe dat met Emily zou gaan, zeker omdat ze al niet in zo'n best humeur was die avond. Begon wat stroef, maar toen we eenmaal met z'n tweetjes waren ging het prima. Nog lekker even gepuzzeld en toen naar bed. Ging zonder al te veel moeite gelukkig. Vanmorgen riep ze zelfs mijn naam toen ze wakker werd, daar stond Steve wel even van te kijken haha. Waarschijnlijk dacht ze gewoon dat haar ouders er nog niet waren, maar ik vond het stiekem wel leuk! Zeker omdat ik zo weinig met haar alleen ben, duurt het proces van wennen aan elkaar gewoon wat lang. Met de tweeling breng ik veel meer tijd door, daar ben ik allang aan gewend, maar met Emily kost het allemaal wat meer tijd. Maar goed, het gaat met kleine stapjes vooruit. Eerst de toren en nu dit. Gewoon geduld hebben!

Vrijdagochtend was ik echt even toe aan wat tijd voor mezelf, dus ik had aan Meg gevraagd of ik even naar de stad kon met een vriendin. Dat was goed, alleen moest ik toen nog iemand zien te vinden die met me mee kon. Uiteindelijk bleek Tanja vrij te zijn, dus met haar even Melbourne in geweest voor 1,5 uur. Gewoon even weg, daar waren we allebei even aan toe! Eerst nog even in m'n uppie de St. Paul's Cathedral ingegaan, omdat ik erg vroeg was. Maar ik moet zeggen dat kerken toch niet zo heel bijzonder meer zijn, nadat ik in Rome ben geweest! Met Tanja ergens een koffie (ja dat lezen jullie goed, ik word ook nog wel een keer volwassen!) gehaald en lekker langs de Yarra gelopen. Afgelopen dagen rotweer geweest hier, en vandaag eindelijk weer wat zon. Dus dat was even genieten! Het was even wat minder genieten toen we in Degraves Street liepen en er vlak achter ons ineens een enorm stuk beton van een gebouw stortte. Eén vrouw op haar hoofd geraakt. Als wij daar twee seconden later hadden gelopen, waren wij dat geweest. Dat was wel even heel erg schrikken, maakte een enorm kabaal en eerst heb je niet eens echt door wat er gebeurd, dan dringt het pas door.. Maar ondanks dit wel een hele leuke ochtend gehad, had het echt even nodig. 's Avonds stond Meg erop dat Steve, Hess (een vriendin van Meg die bij ons logeert) en ik er even op uit zouden gaan. Dus toen zijn we met z'n drieën uit geweest. Best wel vreemd, denk niet dat er veel au pairs zijn die met hun gastvader gaan stappen! Maar het was best gezellig, al is het in een drukke ruimte soms nog wel wat lastig om de gesprekken goed te kunnen volgen. Maar dat is gewoon even wennen, zoals alles hier. Wel meteen wat leuke plekken in Richmond gezien. Dat is wel heel grappig hier trouwens. Normaal gesproken ga je naar de stad om uit te gaan. Hier is de buitenwijk Richmond juist erg populair. Volgens mij komen mensen uit de hele omgeving hier naartoe om uit te gaan. En het is er ook echt wel leuk. Heel veel bars, dus veel keuze en een leuke sfeer. Nu moet ik wel zeggen dat ik daar wel op een vreemd tijdstip was, eigenlijk een beetje voor het echte uitgaan begon, namelijk van 8 tot 10. De reden hiervoor is dat Jackson en Ava om half 11 weer moeten eten, dus we konden het niet laat maken. Denk ook niet dat ik dat anders gedaan had, ben iedere avond zo blij als ik eindelijk in mijn bedje lig! Maar ook op dit tijdstip al best veel mensen, die gewoon even een drankje gaan doen op hun vrijdagavond. Maar goed, nu weer vol goede moed de komende dagen in. Ditd weekend is het eerste normale weekend sinds ik hier ben. Eerste twee weekenden was Steve er niet, vorig weekend Meg niet en Steve deels ook niet. Dus ik ga nu ervaren hoe een weekend er normaal gesproken uitziet hier. Ik hoop niet te druk, want ik hoop toch eigenlijk wel dat ik af en toe een weekend vrij kan zijn, om bijvoorbeeld een trip ergens naartoe te maken. Zeker nu het weer nog goed is hier. Maar als het goed is moet dat mogelijk zijn.

Nou dat was het weer voor vandaag/deze week. Echt heel leuk dat er steeds van die leuke reacties op mijn verhalen worden gegeven, nogmaals bedankt daarvoor!

Heel veel liefs,

Bibi

P.S. nog wat wist-je-datjes over Melbourne/Australië

Wist je dat..

... ze hier links rijden

... ik al een keer bijna aan de verkeerde kant van de auto in wilde stappen

... Steve me toen doodleuk vroeg of ik ging rijden

... ik bij het oversteken nog steeds de verkeerde kant opkijk

... het op de fiets gelukkig wel goed gaat

... ik nog niet aan de verkeerde kant van de weg heb gefietst

... het wel heel erg wennen is om hier op de weg te fietsen

... de automobilisten nou niet bepaald sociaal zijn tegenover fietsers

... het daarom ook niet vreemd is dat je een helm moet dragen

... een groot deel van de mensen hier in Melbourne op sportschoenen loopt

... ze dit zelfs dragen onder hun nette kleding

... dit er nogal vreemd uitziet met hun Nikes onder hun pak of nette rok

... mensen in Melbourne tot nu toe een hele sportieve indruk op mij hebben gemaakt

... ook roeien op de Yarra enorm populair is

... het leven in Australië erg duur is

... dit nog duurder lijkt door de slechte koers van de euro

... de munten met de grootste waarde het kleinst zijn

... je portemonnee daardoor altijd bomvol zit en heel zwaar is

... dat dus niet automatisch betekent dat je veel geld op zak hebt

... ik alle gebeurtenissen hier zo goed kan onthouden door het handige dagboek dat ik van Dyonne kreeg :)

... ik nu niks meer kan verzinnen en het me dus maar beter lijkt om een einde aan dit verhaal te maken

... ik wel nog even wat foto's zal uploaden!

Eerste volledige week

En daar was ik weer. Weer een week voorbij en weer genoeg om over te schrijven. Vorige week woensdag ben ik op mijn vrije dag heerlijk naar het strand van St. Kilda geweest. Van tevoren uitgezocht hoe ik moest reizen, maaaaaar het ging uiteraard niet zoals gepland. Deels mijn schuld, deels die van de tram voor ons. Op Flinders Street was ik in de tram gestapt, waar iets op stond met St. Kilda. Dus ik dacht ‘die moet ik hebben'. Na één halte werd er omgeroepen dat de mensen die naar het strand wilden, dezelfde tramlijn de andere kant op moesten hebben. Oeps! Waarschijnlijk dacht de tramconducteur dat dat meisje met die bikini vast richting strand moest.. Dus snel de tram weer uit en wachten op de tram de andere kant op. Achteraf had ik best kunnen zien dat ik de tram de andere kant op moest hebben, want er stonden genoeg mensen in badkleding en met handdoeken te wachten. Maar jaaaaaa! Eenmaal in de goede tram (met nog een heleboel anderen) ging er natuurlijk weer iets mis. De tram voor ons had pech, waardoor wij niet verder konden. Dus allemaal de tram uit, en daar sta je dan.. Op een plek waar je nog nooit geweest bent en geen idee waar je naartoe moet. Ik zag nog iemand met een bikini aan, dus ik dacht dan vraag ik wel aan haar of zij weet waar we naartoe moeten. Iedereen bleef daar maar staan, maar ik dacht misschien is het niet zover en kan ik wel lopen. Zij wist wel ongeveer de weg naar een andere tramhalte, dus samen daar naartoe gelopen. Onderweg een beetje aan de praat geraakt. Ze heet Sadie en komt oorspronkelijk uit Wales, maar is vijf maanden geleden naar Melbourne geëmigreerd met haar vriend. Zonder dat ze ooit hier of überhaupt in Australië geweest was. Best wel stoer. Uiteindelijk ook op het strand nog verder gekletst en nummers uitgewisseld. Je weet maar nooit! Nog even wat meer over het strand, het was heeeeerlijk. Lekker zonnetje en 32 graden, dus regelmatig even afkoelen in de zee. Was rustig op het strand, maar het was natuurlijk ook gewoon een doordeweekse dag. Al met al gewoon lekker een paar uurtjes op het strand, gewoon omdat het kan, zo midden in februari...

De dagen erna (donderdag tot en met zondag) iedere dag gewerkt. Gelukkig wel nog het een en ander van Melbourne kunnen zien, met name tijdens de wandelingen met Jackson en Ava aan het einde van de middag. Zo ben ik vrijdag met ze naar de Royal Botanical Gardens gegaan. Voor de andere bezoekers leek alleen de grootste attractie de buggy met de tweeling erin te zijn. Wat een bekijks heb je als je met zo'n buggy met een tweeling loopt zeg, niet normaal! Ik heb ook nog naar andere dingen gekeken dan de baby's, vooral het begin was wel erg mooi. Groot meer met allerlei planten en dieren. Best een leuk plekje voor een wandelingetje zo in de middag. Zaterdag ook weer gewandeld met Jackson en Ava, langs de Yarra rivier. Een leuke wandeling, daarna binnendoor terug naar Richmond en tsja, ik zou Bibi niet zijn als ik dan niet (bijna) zou verdwalen. Ik ging op mijn gevoel af, maar ging daar na een tijdje toch wel heel erg aan twijfelen. Uiteindelijk zag ik dan toch een herkenningspunt en kon ik weer richting huis. Zondag ook weer een wandeling, nu naar Fitzroy Gardens. Oók weer erg mooi. Ga daar nog wel een keertje naartoe, maar dan mét camera en zónder twee huilende baby's!

Vrijdag had ik ook eindelijk contact met een andere au pair. Ik had haar al eerder die week een berichtje gestuurd via de facebookpagina voor au pairs in Melbourne, maar nu eindelijk een reactie. Ze vond het wel een leuk idee om een keer wat te gaan drinken. Zij had ook nog contact met een andere au pair, dus zaterdagavond met z'n drieën afgesproken in Fitzroy om daar een drankje te doen. Leuke wijk, Fitzroy, maar de reis ging uiteraard weer niet foutloos. Veel te vroeg uit de tram gestapt, en de volgende tram kwam pas ruim een kwartier later, dus dan maar lopen. Aangezien ik mezelf langer ken dan vandaag, zorg ik er nu maar altijd voor dat ik een kaart van Melbourne bij me heb, dus ik kon de weg wel vinden gelukkig. Had vervolgens alleen wat moeite om de juiste tramhalte te vinden, maar ach.. Uiteindelijk is alles goed gekomen! Ik had afgesproken met Tanja en Cathi, twee Duitse au pairs. Volgens mij is de helft van alle backpackers en au pairs hier Duits. Echt heel veel! Maar het was erg gezellig. Leuk om ervaringen te delen met mensen die hetzelfde doormaken als jij. Tanja is hier nu een week of 4 en Cathi ongeveer even lang als ik, maar voor haar is het wel de tweede familie, dus ze hebben allebei al wat meer ervaring dan ik. Een geslaagde avond, dus dat gaan we nog wel een keer over doen! Meg was trouwens erg flexibel toen ik haar vertelde dat ik er 's avonds even tussenuit wilde. Ik hoefde mijn taken van de avond niet te doen en de eerste taken van de volgende ochtend ook niet, dus ik kon lekker even iets langer blijven liggen zondagochtend.

Zondag nog een beetje een vreemde dag gehad met Emily. 's Middags liet ze me even duidelijk merken dat ze niets van me wilde hebben. Opa wilde een foto maken van ons samen, om aan zijn vrouw te laten zien. Maar denk maar niet dat ze naast me wilde zitten of met me op de foto wilde. Waarschijnlijk omdat ik niet lang daarvoor boos op haar was geworden over de manier waarop ze met Jackson omging. Even later veranderde de situatie helemaal. Ze ging wat zitten spelen en ik deed met haar mee. Ze zat zogenaamd in het vliegtuig naar Nederland. Wist je dat die reis maar vijf minuten duurt? Hmm.. Dat had ik eerder moeten weten, dan heb ik toch wel flinke omweg gemaakt! Maar in ieder geval, toen vond ze het wel leuk met mij. Avonds kwam ze ook steeds naar me toe, eindelijk een beetje meer toenadering!

Maandag was weer mijn vrije dag. Meg en Steve hadden nog een boekje over Melbourne, dus ik heb één van de stadswandelingen uitgekozen en die gelopen. Toeristje gespeeld en foto's gemaakt van allerlei bijzondere gebouwen etc. Heb me prima vermaakt met m'n gids en m'n camera! Was helaas niet de hele dag mooi weer. Bewolkt en zelfs even een kleine regenbui. Dus mijn uitgangspunt om jullie alleen maar foto's met een blauwe lucht te laten zien moet ik nu toch maar vergeten. Op deze dag heb ik veel gezien, maar de meeste dingen niet voor het eerst. Federation Square (centrale plein in Melbourne), Flinders Street Station (treinstation aan Federation Square), Degraves Street/Flinders Lane (smalle straatjes met heel veel leuke kleine barretjes, daar ga ik zeker nog een keer naartoe!), Centre Way (winkels), Australia on Collins (winkelcentrum), Collins Street met héél veel kerken, Melbourne Town Hall (volgens mij een soort concertgebouw), Regent Theatre, Old Treasury Building, Parliament House, St. Patrick's Cathedral, Chinatown en St. Paul's Catherdral. Behalve in de winkelcentra nergens echt naar binnen geweest. Gewoon van de buitenkant van alles bewonderd. Naar sommige gebouwen zal ik nog wel een keer teruggaan om ze van binnen te bekijken, maar lang niet alles. Tot slot ook nog naar de National Gallery of Victoria (International) geweest. Een museum waar je gratis naar binnen kan, dus nog even wat cultuur gesnoven.

Maandag is Steve ook weer thuis gekomen na zijn bruiloft en vakantie in het buitenland. Meteen een stuk drukker in huis! Wel weer even wennen, want met Meg, opa en Bec hadden we een soort ritme te pakken. Nu Steve sinds maandag weer thuis is en opa sinds dinsdagochtend weer weg, moeten we toch weer een beetje een nieuwe taakverdeling zien te vinden. Maar dat is allemaal nog een beetje wennen. Dinsdag meteen vijf keer geholpen met de fles geven, zo zit je meteen lekker in het ritme. Denk dat we de vader van Meg hier best gaan missen. Vooral met Emily, hij heeft zoveel geduld met haar! Maar we gaan zien hoe het zonder hem en met Steve gaat. De komende dagen wordt het trouwens ook allemaal aanpoten. Hoe het allemaal precies zal zijn, moet ik vanavond nog even navragen, maar volgens mij zit het zo. Meg gaat morgen voor vier dagen naar Sydney. Steve gaat daar zaterdag/zondag ook heen. De kinderen gaan dan naar de ouders van Steve en ik zal hun overdag daar helpen. Op donderdag en vrijdag is Bec er, maar waarschijnlijk ben ik een van deze dagen ook nog vrij, zodat ik volgende week een dag extra kan werken, omdat Bec dan op vakantie is. Zoiets...

Nou verder gisteren eerst wat met Meg gaan drinken, was een hele snelle koffie, want de baby's werden wat ongeduldig. Vlak daarvoor had Meg al zo'n 20 minuten op mij moeten wachten, omdat ik een verklaring moest hebben om met kinderen te mogen werken (ik ben al bijna twee weken bezig, maar goed..). Ik had alles al ingevuld, maar gedoe met inleveren. Eerst was de verklaring van mijn adres niet goed, toen de pasfoto weer te klein.. Zucht.. Uiteindelijk alles bij elkaar $95, alleen voor een pasje. Maar ja, het is nu in ieder geval geregeld! 's Middags ook weer wat drinken met Meg, Emily, Jackson en Ava Baby's werden erg moe, dus toen is Meg met de tweeling vast naar huis gegaan en ben ik nog even met Emily gebleven. Erg leuk, want je hebt hier een soort boekencafé, je kan tijdens je drankje een van de kranten of boeken pakken. Emily vindt het daar erg leuk, dus ik heb haar daar een paar boekjes voorgelezen.

Nou en vanmorgen heb ik dan eindelijk het zwembad van Richmond opgezocht, nadat ik al heel vaak gezegd had dat ik dat zou gaan doen. Richmond is niet zo heel groot, maar heeft wel een eigen 50-meter bad met acht banen. Tsja, daar kan Nederland nog wat van leren! Het is allemaal een beetje oud, maar prima om wat baantjes te kunnen zwemmen. Trouwens ook goed voor mijn zelfvertrouwen, toen ik binnenkwam moest ik toch wel concluderen dat ik in de ‘Fast Lane' thuishoorde. Kortom, het niveau ligt enorm hoog!

Vanavond ga ik in Melbourne wat eten met Sadie. Gezellig, even lekker de deur uit. Dan kan ik me vast mentaal gaan voorbereiden op de komende dagen met waarschijnlijk weinig slaap...

Nou dat was het weer voor vandaag, nog even wat foto's plaatsen en dan hebben jullie weer wat te doen!

Liefs,

Bibi

P.s. GEFELICITEERD MAMS!