Haaaaaai,

Nou hier dan mijn verhaal over de oostkust van Australië. Eerst Cairns, toen een roadtrip van Cairns naar Brisbane en nog een paar dagen in Brisbane. Ga er maar eens goed voor zitten zou ik zeggen :)

Cairns

Op zaterdag 8 september vlogen we van Alice Springs naar Cairns en hier begon ons volgende avontuur: de oostkust. Die zondag hebben we het heerlijk rustig aan gedaan, na alle drukte van de afgelopen tijd met tours en vroeg opstaan. We zijn gaan informeren naar een boottrip naar het Great Barrier Reef. Ik was hier al geweest, maar uiteraard wilden Sheena en Chrissi dat ook nog zien. Dus bij een vrouw gaan informeren, heel aparte vrouw. Natuurlijk wilde ze ons maar al te graag helpen met het vinden van een geschikte tour, dat ging allemaal prima. Vervolgens vroeg ze wat we verder gingen doen, dus hebben wij haar het reisschema laten zien. Dat begon ze vervolgens helemaal af te kraken. Stoom kwam inmiddels uit mijn oren, maar de vrouw haar verhaal laten doen en haar laten vertellen waarom onze planning van geen kanten klopte. Volgens haar stopten we op de verkeerde plekken en namen we niet de tijd om van de mooie plaatsen te genieten, maar gebruikten we ze alleen als overnachtingsplaats. Hmm, okee. Uiteindelijk naar haar adviezen geluisterd en onze trip een klein beetje aangepast. In sommige dingen konden we ons achteraf wel vinden. Die avond kwam ook Chrissi aan in Cairns en was ons drietal compleet. Toen zijn we terug gegaan naar onze grote vriendin om de tour naar het Great Barrier Reef te boeken en vervolgens de stad in. Bij het hostel waar we verbleven, kregen we gratis avondeten in een plaatselijke bar, mooi! Vervolgens nog even een tijdje in die bar blijven hangen voor de Girls Night met gratis champagne, ook weer mooi!

Great Barrier Reef

Op maandag zijn we op een tour naar het Great Barrier Reef gegaan met de organisatie Ocean Freedom. De boot bracht ons naar twee verschillende duiklocaties. Op de eerste locatie zou ik gaan duiken, bij de tweede ‘gewoon' snorkelen. Onderweg naar de eerste locatie kregen we even kort een instructie over het duiken. Tijdens de instructie stopte de boot ineens. De instructrice vertelde dat dat eigenlijk alleen gebeurt als de schipper walvissen ziet. En hoewel het seizoen eigenlijk al voorbij was, zagen we toch walvissen toen we allemaal buiten op het dek stonden. Een heel gaaf gezicht, die enorme beesten en nog redelijk dichtbij ook. Na deze mooie gebeurtenis door naar de eerste locatie, waar ik eerst even wat tijd had om te snorkelen, omdat ik pas in een latere duikgroep zat. Snorkelen was al erg leuk, zeker nu ik ook een onderwatercamera had om foto's te kunnen maken van deze mooie onderwaterwereld. Ik moet jullie toch jaloers kunnen maken.. Bij het snorkelen mooie vissen, mooi koraal en een rog gezien. Daarna was het tijd om te gaan duiken. Tweede keer voor mij, maar gelukkig was ik een stuk meer ontspannen dan de keer ervoor. We zouden met z'n drieën onder water gaan: een instructrice, een andere meid en ik. Maar toen we aan het wateroppervlak wat dingen moesten uitproberen, raakte het andere meisje heel erg in paniek. Dus die is uiteindelijk niet mee gegaan en had ik dus één-op-één begeleiding. Wat problemen gehad met mijn oren en een beslagen bril, maar verder ging alles helemaal goed. Heerlijk kunnen genieten van alles om me heen. Mooie vissen gezien, onder andere Nemo in een nannenannemoon en een schildpad. Heel leuk weer! Na het duiken was het tijd voor een heerlijke lunch op de boot en we zijn vervolgens verder gevaren naar de tweede locatie. De tweede locatie was een heel ondiep gebied. Daarom werden we met een klein bootje bij een zandbank afgezet en konden we zo naar het koraal lopen. Ook hier weer een lange tijd gesnorkeld en weer mooie dingen gezien. Was wel minder indrukwekkend dan de eerste plek, maar dit keer wel een reefshark (kleine haai) gezien. Na de tweede keer snorkelen was het tijd om terug te varen naar de haven van Cairns. Heel veel grote golven, maar door mijn medicatie nergens last van gehad. Goed spul :) Al met al een hele leuke tour met een leuke crew en mooi gedoken en gesnorkeld.

's Avonds terug in Cairns hebben we met een groep anderen uit het hostel gebarbequed op een openbare barbeque vlak voor het hostel. Dat zie je hier in Australië veel, openbare barbeques. En erg leuk, zo kan je op een mooie locatie gezellig met een groep mensen eten. Bij de groep hoorden onder andere Silvia, een Italiaanse die bij ons op de kamer lag, en Alex, een Amerikaan. Alex had er een Texaanse bbq van gemaakt, erg lekker. Bovendien was hij er van overtuigd dat ik een Amerikaans accent had, accent van New York. Hmm, toch apart als je al een tijd in Australië bent. Misschien toch wat teveel Friends gekeken in de afgelopen jaren?

Roadtrip

Dag 1: Cairns - Josephine Falls - Mission Beach - Rollingstone

Op dinsdag 11 september was de grote dag: we gingen de campervan ophalen en dat zou ons nieuwe huis worden van de komende drie weken. Met de camper richting de supermarkt om meteen groot inkopen te doen en een campingboek te kopen, vervolgens onze backpacks opgehaald en toen kon de trip echt beginnen. Onze eerste stop was bij de Josephine Falls in Wooroonooran National Park. Een mooie waterval in een stuk regenwoud. Vervolgens doorgereden naar Mission Beach, waar niet heel veel te zien was. Het weer was ook niet echt geweldig, dus dan ziet het er toch alweer minder spectaculair uit. Daarna was het tijd om naar een plek te zoeken om de nacht door te brengen. Leek op de kaart allemaal heel eenvoudig, maar het kostte ons uiteindelijk heel wat moeite om bij de rest area in Rollingstone uit te komen. Met heel wat extra kilometers zijn we er uiteindelijk wel gekomen gelukkig.

Dag 2: Rollingstone - Townsville

De volgende dag zijn we naar Townsville gereden. Daar zijn we even naar het strand geweest, hebben we een heerlijk ijsje gegeten bij de Gelatissimo (en er zouden er nog vele volgen, mmmmmmm), eten gemaakt en gaan kijken wanneer we de ferry naar Magnetic Island konden nemen om daar een paar dagen te blijven. Maar dat bleek toch wel heel duur, om met de campervan met de ferry te gaan, dus hebben we besloten de dag erna gewoon een dagje Magnetic Island te doen. Vervolgens de berg op gereden en op Castle Hill van de zonsondergang genoten. Toen weer een nieuwe uitdaging om een plek voor de nacht te vinden. Adres van een gratis camping in de GPS ingevoerd, maar die leidde ons naar een schietvereniging in de middle of nowhere. Ja daaaaaaaag. Daar gingen we natuurlijk niet naartoe. Uiteindelijk verkozen we een stopplaats voor vrachtwagens boven de schietvereniging. En dat was prima: gratis met faciliteiten. Wat wil je nog meer als backpacker?

Dag 3: Townsville - Magnetic Island- Townsville

Op donderdag nu wel de ferry genomen naar Magnetic Island, een eiland vlak voor de kust van Townsville. Op het eiland hebben we de bus gepakt naar Horsehoe Bay en daar van het uitzicht genoten. Vervolgens in de bus naar Koala Village. Daar kon je op de foto's met koala's, maar die vrouw vertelde ons ook dat er verderop een wandeling was waar je wilde koala's kon zien. En aangezien ons dat specialer leek en een koala vasthouden ook nog wel ergens anders kon, kozen we voor de wandeling. Na een tijdje wandelen kwamen we erachter dat we de verkeerde wandelroute aan het lopen waren, fijn. Uiteindelijk de goede gevonden, maar NUL koala's gezien. Shiiiiit! Hadden we nu toch maar.. Zeker als je je bedenkt dat een koala vasthouden er niet meer van is gekomen tijdens de rest van de reis :( Queensland is de enige staat waar dat mag, maar ja dat wisten we toen nog niet. Het was helemaal balen toen de mensen die na ons bij de bushalte kwamen staan, wél een koala hadden gezien. Na ons koala-avontuur terug naar Horsehoe Bay waar we nog een tijdje gezeten hebben. Nog wat andere Nederlanders die bij ons kwamen zitten. Gezellig een tijdje gekletst en vervolgens terug naar Nelly Bay om vanaf daar weer de ferry naar Townsville te pakken. Tijdens de terugreis met de ferry kregen we een mooie zonsondergang te zien. Wegens groot succes zijn we bij terugkomst in Townsville weer naar de stopplaats voor vrachtwagenchauffeurs gereden om daar te overnachten.

Dag 4: Townsville - Airlie Beach

Die ochtend zijn we eerst naar de garage in Townsville gegaan, omdat één van onze koplampen stuk was. Verder waren ook de meeste speakers stuk, maar dat zou te lang duren om dat te laten repareren. Uiteindelijk heeft de kapotte lamp ons ook al een paar uur gekost. Maar toen de lamp gemaakt was, konden we op weg naar Airlie Beach. We waren Townsville nog niet uit of er ging een waarschuwingslampje branden op het dashboard. Dus de campervan langs de kant van de weg gezet en Jucy gebeld. Maar zij vertelden ons dat dat wel vaker gebeurde met dit type auto en dat we ons geen zorgen hoefden te maken. Inmiddels was er een politieagent bij ons komen staan, die zo vriendelijk was om even een kijkje te nemen. Hij vertrouwde het niet, zei dat we beter terug konden naar de garage waar we net vandaan kwamen. Uiteindelijk naar de agent geluisterd in plaats van naar Jucy en terug naar de garage. Maar de man hier was electricien en wist er verder niet veel vanaf. Maar dacht dat het verder geen kwaad zou kunnen. Toen weer met Jucy gebeld en die hebben ons toen gegarandeerd dat er echt niks mis zou zijn. Okee dan maar, dus gingen we de weg op richting Airlie Beach. In Airlie Beach konden we de campervan bij Nomads (hostel) parkeren en dan konden we voor $5 per persoon gebruik maken van de faciliteiten. Prima! Naast ons stonden vier Engelse jongens, ook met een camper. Na een tijdje kwamen ze bij ons aankloppen, of ze even in onze campervan mochten kijken. Stikjaloers waren ze! Hun camper was echt een rammelbak, bij 80 kilometer per uur een enorm trillend stuur, een racistische tekening aan de buitenkant waar ze niet van gediend waren, drie jongens konden op het grote bed, terwijl één in een hangmat er boven moest slapen, geen koelkast zoals beloofd, geen dvd-speler zoals beloofd (en ze hadden wel dvd's gekocht). En daar stonden ze dan, naast ons. Met onze relatief luxe campervan met tweepersoons bed beneden en een penthouse met ook een tweepersoonsbed (al was die wel een beetje krap), goed keukentje achterin, twee dvd-spelers en in principe van alle gemakken voorzien. Maar goed, deze prachtige Wicked-van van de jongens zouden we nog heel vaak tegen gaan komen!

Dag 5: Airlie Beach - Whitsundays

Op zaterdag startte de tour naar de Whitsundays, een eilandengroep voor de kust van Airlie Beach. Onze boot was de New Horizon, een zeilboot voor zo'n 30/40 personen schat ik. De groep mensen op deze tour was niet heel leuk. Er waren veel groepjes en tussen de groepjes was er weinig contact. Jammer, maar dat was nou eenmaal zo. De boot een stukje verder op, de Tongarra, waarop de Engelsen zaten, bleek achteraf toch wel wat gezelliger te zijn. En dat zouden we nog heel vaak te horen krijgen.. Op de eerste dag zijn we 's middags richting de Whitsundays vertrokken, die dag zelf hebben we eigenlijk nog niks gedaan. Gewoon een beetje op de boot gebleven. 's Avonds kregen we nog wel even gezelschap van een dolfijn die rondom de boot kwam spelen.

Dag 6: Whitsundays

Zondag was eigenlijk de dag op de Whitsundays waar het allemaal om draaide, de dag dat we echt gingen zien waarom iedereen toch naar deze eilanden wil. We werden al vroeg wakker gemaakt om te ontbijten en zijn vervolgens naar Whitsunday Island gevaren. Omdat het de dag ervoor erg goed was gegaan met m'n zeeziekte, dacht ik dat ik het pilletje niet nodig zou hebben. Maar hier werd ik meteen voor gestraft met een zee die iets woester was dan de dag ervoor. Kortom, ik zag weer groen en geel en hing over de rand van de boot. Fijn. Volgende keer toch maar weer een pilletje. De grote boot kon niet bij het eiland komen, dus werden we met een klein bootje allemaal naar het eiland gebracht. Het werd ons geadviseerd om geen camera's of iets dergelijks mee te nemen, omdat het zand zo fijn is daar dat we kans groot is dat je camera beschadigd. Achteraf had ik gewoon die onderwatercamera mee moeten nemen, maar daar heb ik domweg niet aan gedacht. Dus helaas van het volgende geen foto's van mezelf, maar lang leve Facebook. Heb er dus even een paar van andere mensen van onze groep gepikt. Gewoon om jullie een idee te kunnen geven. Verder kunnen jullie Whitehaven Beach ook nog even googlen om nóg jaloerser te worden :) Eenmaal op het eiland aangekomen, zijn we eerst naar een uitkijkpunt gelopen. Daar hadden we uitzicht op Whitehaven Beach, een adembenemend mooi strand. De zee is daar zo blauw, met allemaal verschillende tinten blauw. En het zand is zo wit.. Moeilijk om uit te leggen, maar echt geweldig. Vervolgens naar Whitehaven Beach zelf gelopen om daar even heerlijk te genieten. En genieten konden we hier.. Wauw. Rond de middag was het weer tijd om terug te gaan naar de boot. Vervolgens zijn we naar een locatie gegaan om te snorkelen. Op zich niet hele bijzondere dingen gezien. En het was koud. Heeeel koud. Aan het einde gelukkig wel George nog even gezien, de grootste vis van dat gebied. Maar George was niet echt in een goede bui vandaag, en had geen zin om in contact te komen met die gekke toeristen. Na het snorkelen was het tijd om weer een beetje op te warmen op de boot, er voor te zorgen dat mijn handen en voeten weer een beetje kleur kregen, en mijn lippen juist wat minder kleur (dat blauw/paarse was toch niet echt charmant). Na het avondeten kregen we nog een leuk praatje van Storm, één van de mannen van de crew. Een beetje over de geschiedenis etc van de Whitsundays, erg leuk. Hij was bovendien de enige van de crew die een beetje contact zocht met de mensen op de boot. De anderen hadden het drukker met elkaar dan met ons, wat wel erg jammer was. Dat had de sfeer op de boot toch wel ten goede kunnen komen. Aan het einde van de avond haalde Winston Post (nou ja, eigenlijk een Finse jongen die heel erg op Winston Post leek) zijn gitaar tevoorschijn en werd er gitaar gespeeld en gezongen. Erg leuk allemaal, leukste moment met de anderen op de boot.

Dag 7: Whitsundays - Airlie Beach

's Ochtends naar de tweede en laatste snorkellocatie van deze trip, naar ‘the aquarium', zo genoemd omdat er zoveel vissen zitten. Hier heel mooi kunnen snorkelen, was een stuk indrukwekkender dan de dag ervoor en gelukkig ook veel minder koud. Ook nog even kunnen zwemmen met ‘The King of the Aquarium': Elvis. Een zelfde soort vis als George de dag ervoor, maar nog even een tikkie groter. En ook een stuk vriendelijker. Toen we aankwamen met het kleine bootje om het water in te gaan, kwam Elvis al meteen naar ons toe gezwommen. Een aantal mensen kon Elvis zelfs even aaien, en dat vond hij allemaal prima. Denk dat Elvis wel zo'n kleine meter lang was. Groot dus. Na het snorkelen begonnen we aan de terugreis, terug naar Airlie Beach. Daar verbleven we weer met de camper op het terrein van het hostel, dat was ons erg goed bevallen de laatste keer. 's Avonds nog even een drankje gedaan met een paar mensen van de boot in een lokale bar. Maar de tour was toch wel erg vermoeiend geweest, dus laat hebben we het niet gemaakt. In de bar ging de strijd tussen de New Horizon en de Tongarra weer vrolijk verder. Bleek wel weer dat zij toch wel meer sfeer op de boot hadden dan wij. Maar goed, wij hadden misschien niet de beste tour, maar uiteindelijk was het toch allemaal heel mooi om te zien. Dus genoten hebben we zeker.

Dag 8: Airlie Beach - Middle of nowhere

De beruchte dinsdag 18 september, een dag waarop we een heel stuk moesten rijden. We hadden twee dagen de tijd om een kleine 1000 te rijden, dus de planning was om de eerste dag zo ver mogelijk te rijden, zodat het de dag erna wel mee zou vallen. Dat ging allemaal heel voortvarend. Eerst naar Rockhampton, toen door naar Gladstone en vanaf daar op zoek naar een rest area om de campervan te parkeren. Ergens vlak langs de snelweg, zodat we de volgende dag weer vlot weg konden rijden. Toen we voorbij Gladstone waren, waren we even de weg kwijt. Waren we er nou nog voor of waren we er al voorbij? Auto even langs de kant gezet om goed op de kaart kunnen kijken. Er stopte een andere auto, omdat die meneer dacht dat we pech hadden. Neee hoor, niets aan de hand. Maar hij wist ons wel te vertellen dat we nog maar een klein stukje moesten rijden voordat we bij de rest area zouden zijn. Mooi! Dus die meneer vertrok weer, sleutel in het contact en ... NIKS! Accu leeg. Daar stonden we dan, in de middle of nowhere, langs de Bruce Highway. Alarmlichten aan, maar zelfs die deden het amper.. Er stopten al meteen een stuk of drie auto's, maar allemaal zonder startkabels. Vervolgens de wegenwacht gebeld, over een uur zou er iemand komen om ons te helpen. Tsja, daar sta je dan. Inmiddels deden de alarmlichten het al niet meer, dus daar stonden we dan in het donker. Want er was ook geen straatverlichting. Op een gegeven moment kwam er een stel aan gelopen, zij wisten ons te vertellen dat er verderop een politieagent in een wagen zat. Wellicht kon die ons helpen. Dus Chrissi is daar naartoe gelopen, maar hij kon ons niet helpen. Het enige wat hij kon doen is collega's bellen, die vervolgens langs konden komen om ons in ieder geval een beetje veiligheid te kunnen bieden. Maar wat bleek, collega's hadden het te druk met boeven vangen, dus die hebben we nooit gezien. Uiteindelijk vertrok de agent ook weer en waren we dus weer alleen. Na een tijdje stopte er een vrachtwagenchauffeur. Die heeft zijn vrachtwagen achter onze campervan geparkeerd, zodat mensen ons in ieder geval niet aan zouden rijden. Hele vriendelijke man, die bij ons is gebleven tot de wegenwacht anderhalf uur later (!) arriveerde. Hij constateerde inderdaad dat onze accu helemaal leeg was. Maar dat was niet omdat wij een lampje hadden laten branden of iets dergelijks (want ja, ik hoorde jullie al denken, drie vrouwen dat kan nooit goed gaan), maar de accu werd tijdens het rijden niet opgeladen. En dan issie op een gegeven moment op, logisch. Hij kon onze accu nu wel opladen, zodat we in ieder geval weg konden van deze gevaarlijke locatie. Maar morgenochtend zouden we weer hetzelfde probleem hebben en zou onze campervan weer niet starten. Goh, dan brandde dat waarschuwingslampje op het dashboard toch niet voor niets, hè Jucy? Met de accu een klein beetje opgeladen zijn we naar een benzinestation in Benaraby gereden. Daar hebben we de camper geparkeerd met de gedachte dat hij het de volgende ochtend weer niet zou doen. Een geruststellende gedachte..

Dag 9: Benaraby - Rainbow Beach

De dag begon weer met een goed gesprek met onze grote vriend Allen van Jucy. In eerste instantie vertelde hij ons dat de camper een dag bij de garage moest staan. Later belde hij nog een keer om te zeggen dat er een nieuwe campervan geleverd zou worden vanaf Brisbane, zo'n 600 kilometer verderop. Prima, tot die tijd moesten we onszelf dus vermaken in het bruisende Benaraby. Geen ene moer te beleven, dus daar zaten we dan langs de weg. Alleen een benzinestation. En maar hopen dat er op tijd een nieuwe camper zou zijn, zodat we op tijd in Rainbow Beach konden zijn, fingers crossed. In eerste instantie zou onze camper er om een uur of 3 à 4 zijn. Dus wij zaten om 3 uur startklaar, klaar om het laatste stuk naar Rainbow Beach te kunnen rijden, zo'n kleine 400 kilometer. Maar om 4 uur nog geen camper. Om 5 uur maar weer eens gebeld, hij zou er om 6 uur zijn. Ook goed. Maar om 6 uur nog steeds geen camper, en om 7 uur nog steeds geen camper.. Inmiddels wel een heleboel toeterende vrachtwagens en fluitende werklui . Op de camping achter het benzinestation waren veel werklui gestationeerd, dus we hadden we de aandacht getrokken van zo'n 200 mannen. Om 8 uur dachten we dat we het wel konden vergeten voor vandaag met onze camper, inmiddels konden ze ons bij Jucy ook niets meer vertellen over waar onze nieuwe camper zou zijn. Maar wonder boven wonder kwam om half 9 een vrachtwagen met een nieuwe camper er op voorbij gereden. JEEEEEJ! Alle spullen van de ene camper in de andere geladen, en vervolgens snel vertrokken. Om op tijd in Rainbow Beach te kunnen zijn moesten we 's avonds laat en 's nachts rijden. Maar ja, dat kon niet anders. We moesten op tijd voor onze tour briefing zijn. Dus eerst heeft Chrissi een heel stuk gereden en vervolgens Sheena, met mij er steeds naast als persoon om de bestuurder wakker te houden. Na een lange vermoeiende rit waren we uiteindelijk om 2 uur 's nachts in Rainbow Beach. Daar een geschikte plek gezocht om onze spiksplinternieuwe campervan te parkeren en toen konden we eindelijk slapen! We hadden het gered.

Dag 10: Rainbow Beach

We hadden het gered, kortom nu alles op ons dooie gemakkie. Uigebreid ontbeten, winkeltjes bekijken en uiteindelijk ingecheckt bij Pippies Hostel waar we de camper konden parkeren en gebruik konden maken van de faciliteiten. Eind van de middag was de briefing, een hele rare instructie, waarbij we met name op alle verschrikkelijk gevaren van Fraser Island werden gewezen. Dingo's, auto's die over de kop slaan, gezellig! We hebben er zin in..

Dag 11: Rainbow Beach - Fraser Island

's Ochtends moesten we verzamelen bij de parkeerplaats van het hostel naast ons. Daar stonden alle auto's met vierwielaandrijving voor ons klaar en was onze ‘familie' compleet. We zaten met acht meiden in de auto: Pia, Britta (Duits), Louise (Engels), Blathnaid, Jeannie (Iers) en dan wij met z'n drieën. Een hele leuke groep meiden, al vanaf het begin was het erg gezellig in de auto. In andere auto's was iedereen nogal stil in eerste instantie. Mannen waren duidelijk in de minderheid bij deze tour, slechts twee mannen (plus de tourgids) en 26 vrouwen. Oei! Louise was de eerste die een stuk ging rijden, want dat was het principe van deze tour: vier auto's, met in de voorste een gids en in de andere auto's moest je zelf rijden. Voordat we bij het eerste gedeelte met zand kwamen, kregen we nog even een korte instructie over het gebruik van de versnellingen voor de vierwielaandrijving. ‘When you get stuck.. Did you hear me, I said when you get stuck, not if'. Wat betekent dat je met de auto sowieso een keer vast komt te zitten.. Okeeeee. En rara, we waren nog niet eens op Fraser Island en de eerste auto zat al vast. En uiteraard de auto met de MAN aan het stuur. Pfffff mannen.. Uiteindelijk op de ferry naar Fraser Island, het grootste zandeiland ter wereld. Eenmaal op het eiland aangekomen hebben we eerst een flink stuk moeten rijden door erg zacht zand. Maar Louise deed het geweldig en we hebben geen één keer vast gezeten. Toen was het tijd voor de lunch en vervolgens een wandeling naar de Sandblow. Een soort duin, maar met als groot verschil dat de Sandblow nog in beweging is. Erg indrukwekkend, overal waar je kijkt het witte zand. Aan het einde van de de wandeling kwamen we uit bij een meer, waar we even lekker in de zon hebben gelegen en een beetje hebben gezwommen. Vervolgens weer terug naar de auto's en op weg naar de camping. Op deze camping zo'n 100 gasten, van verschillende Tag Along tours. Er moest door iedere familie zelf gekookt worden, een beetje primitief allemaal, maar het smaakte ons prima. 's Avonds was het op het campingterrein erg donker. Verder moesten we oppassen voor de dingo's, de wilde honden waar Fraser Island om bekend staat. Nooit alleen over de camping lopen, zodat je rug tegen rug kon gaan staan als je in contact zou komen met een dingo, aangezien dingo's altijd van achteren zullen aanvallen. Tijdje geleden was een Duitse jongen op deze camping volledig toegetakeld door een dingo. Hij liep alleen (en dronken) over de camping, mag nog van geluk spreken dat hij nog leeft. Hmm, goede waarschuwing. Aan het einde van de avond bij het kampvuur gezeten, op een gegeven moment kwam er inderdaad even een dingo langs om te kijken of er wat te halen viel. Maar helaas, we hadden keurig de etensresten opgeruimd. We sliepen in kleine tentjes op een heel dun matje. In vergelijking hiermee lag in veel beter in de swag in Uluru. Maarja, we moesten het er maar mee doen.

Dag 12: Fraser Island

Op de tweede dag van de Fraser Island tour, zijn we als eerste naar de Champagne Pools gegaan. Een mooi strandje waar de golven over de stenen heen kletteren en zorgen voor bubbels (jaja, Australiërs zijn heel origineel). Maar hier een tijdje geweest en veel mooie foto's kunnen maken. Verder lekker in de zon gelegen en gezwommen. Prima vol te houden dus. Vervolgens met de auto naar een andere plek, waar we een wandeling konden maken naar een uitkijkpunt bij Indian Head. Aan beide kanten van het uitkijkpunt een geweldig mooi wit strand. Na een tijdje nog een enorme groep dolfijnen gespot die lekker aan het spelen was in de zee. Heel mooi. Na Indian Head vertrokken we naar het wrak van de Maheno, een scheepswrak dat op het strand van Fraser ligt. Ook weer erg leuk om te zien, al hadden we het al een keer vanuit de auto gezien. Maar nu zijn we er ook echt gestopt en hebben we foto's kunnen maken. Aan het einde van de middag zijn we naar een fresh water creek gegaan. Even lekker het water in en verder een beetje relaxen in de zon. Aan het einde van de dag weer terug naar de camping, waar we weer lekker hebben gekookt en bij het kampvuur hebben gezeten.

Dag 13: Fraser Island - Rainbow Beach

En hoewel ik de hele tijd twijfelde of ik wilde rijden of niet, heb ik op deze zondagochtend toch besloten om het te proberen. Omdat ik mijn rijbewijs nog maar net had toen ik naar Australië vertrok en in Melbourne zes maanden niet gereden had, was ik erg angstig om weer te rijden. En ik had het wel een keer in de camper geprobeerd, maar dat ging niet zoals ik wilde. Maar je bent maar één keer op Fraser Island en misschien krijg ik nooit meer de kans om op het strand te rijden. Dus toch besloten om het te doen. En daar ben ik achteraf heel blij om, want het was wel echt een hele gave ervaring. Eerst een heel stuk op vlak, hard zand gereden, de ‘snelweg' van Fraser. Hier kan je dan ook gewoon 80 kilometer per uur rijden, heel bizar. Op een gegeven moment moesten we de auto's stoppen om de aanhanger van de gids achter te laten. Inmiddels had iedereen al gereden, dus besloten ze dat ik verder mocht rijden. En dat heb ik geweten. We reden vervolgens de bush bush in, heel veel los zand, scherpe bochten en heel veel hobbels en kuilen. Erg lastig rijden, maar we hebben het allemaal overleefd. Eén keer kwam ik vast te zitten, maar dat was omdat de auto voor me vastzat en ik dus wel moest stoppen. Maar hij was er zo weer uit gelukkig. Uiteindelijk heeft deze lange en vermoeiende rit ons bij Lake McKenzie gebracht, een groot meer met mooi helder water. We zouden het meer met zes meiden over gaan zwemmen. Uiteindelijk haakten de meesten één voor één af en bleven alleen Sheena en ik nog over. Dus samen het meer over gezwommen, heerlijk! Het water was precies de goede temperatuur, dus we hebben even lekker een stukje gezwommen. Uiteindelijk zo'n 30 à 40 minuten onderweg geweest en toen waren we weer terug op het strand, waar we nog even lekker in de zon hebben gelegen. Dat was wel heel leuk bij deze tour, dat er genoeg tijd was om écht even te kunnen genieten van alles. Er zijn ook dagtours naar Fraser, maar volgens mij kan je dan nooit zo genieten als wij gedaan hebben. De weg terug (een andere als de heenweg), werd door Louise gedaan en was nóg erger dan de heenweg. Zelfs de gids kwam op een gegeven moment vast te zitten. Vlak voordat Louise de auto wilde stoppen, viel de motor uit. Maar ja, we waren toch al op de goede locatie. Toen vervolgens iemand anders achter het stuur stapte om weg te rijden, deed onze auto het niet meer. Maar wij waren de laatste auto, dus alle andere auto's gingen er vandoor. Daar stonden we dan. Na een tijdje viel het de gids natuurlijk wel op dat er een auto miste, dus kwam hij terug. Er was iets goed mis met onze auto, maar wonder boven wonder heeft hij het ‘gerepareerd' met een stukje Hansaplast. Altijd handig. Daarna was het helaas tijd om terug te gaan naar de ferry, naar Rainbow Beach en vervolgens het hostel. Daar geïnformeerd bij het Dingo's (hostel) of we ergens konden parkeren en verblijven. De parkeerplaats was helaas vol, maar ze zei dat het geen probleem was als we de campervan voor het hostel op de weg zouden zetten en daar gewoon zouden slapen. En dan konden we de faciliteiten van het hostel gewoon gebruiken. Prima, zou je denken. Vervolgens een drankje gedaan met onze familie, erg gezellig.

Dag 14: Rainbow Beach - Noosa

Rond een uur of één 's nachts werd ik wakker van iemand die naast onze camper stond te praten, een meneer van het City Council. Hij wilde ons een bekeuring van $500 geven voor het kamperen op de openbare weg. HUH? En we mochten hier blijven van de receptie van het hostel? Uiteindelijk een lang gesprek, waarna het gelukkig bij een waarschuwing bleef als we de camper binnen een uur zouden verplaatsen. Dus midden in de nacht, met het penthouse met mij erin nog omhoog, de camper het terrein van het hostel opgereden. De volgende ochtend kregen we nog wel commentaar dat we daar niet mochten parkeren, maar jammer dan. Omdat we nog het een en ander op de computer moesten doen, hebben we de dag nog in het hostel in Rainbow beach doorgebracht. Aan het einde van de middag zijn we in het noodweer richting Noosa vertrokken: onweer, storm, gezellig! Maar we zijn uiteindelijk goed bij Nomads in Noosa aangekomen. Helaas niet zo goed geregeld met campers als in Airlie Beach, maar ach, we hadden weer een plek om te overnachten.

Dag 15: Noosa

Noosa is een erg leuk stadje, leuke sfeer, niet al te groot. Dus een beetje daar gewandeld en wat winkeltjes gekeken. Lekker ontspannen na alle drukte van de afgelopen tijd. 's Avonds een drankje gedaan in de bar van het hostel, de laatste avond van Chrissi, die de dag erna weer richting Sydney zou vliegen. We bleken weer gezelschap te hebben van de Engelsen uit Airlie Beach en van een paar andere Engelsen die bij hun op de boot van de Whitsundays zaten. Altijd gezellig.

Dag 16: Noosa

In de ochtend naar de markt in Eumundi geweest, een hele leuke en grote markt met veel alternatieve kraampjes. Dus niet de spulletjes die in iedere souvenirswinkel te koop zijn, maar echt leuke dingen. Daar hebben we ons een paar uur prima vermaakt. Vervolgens terug naar Noosa om afscheid van Chrissi te nemen. Verder weer even wat winkeltjes gekeken, en toch nog maar een dagje langer in Noosa gebleven, gewoon omdat het daar zo lekker ontspannen is. Toen we terug kwamen bij de receptie om weer in te checken, was het erg druk. Dus er werd tegen ons gezegd dat we eerst naar de parkeerplaats konden rijden, en dan daarna maar terug moesten komen om in te checken. Maar dat zijn we toen dus helemaal vergeten. 's Avonds kregen we bezoek in onze camper van Simon, Euan en Mike, de Engelsen die bij onze Engelse buurmannen op de boot zaten. Even gezellig in de camper gezeten en een spelletje gedaan. Veel lol gehad om ‘What would nana say?', een zin die achter zo ongeveer iedere zin geplakt kan worden. Komt bij één van de andere Engelsen uit de camper vandaan, inmiddels was dat dus een algemene uitdrukking die veelvuldig gebruikt werd.

Dag 17: Noosa

's Ochtends ontsnapt uit het hostel. Uiteindelijk hadden we dus helemaal niet ingecheckt in het hostel. Dus ik was rustig van mijn ontbijtje aan het genieten en Sheena was even douchen, toen ze ineens de keuken binnen kwam gestormd om de sleutel van de campervan te halen: er stond politie bij de campers en wij waren vergeten te betalen. SHIT! Dus snel de camper weg, oeioei. Na onze ontsnapping hebben we pas écht lekker ontbeten ergens in een park: pannenkoeken, aardbeien, yoghurt, jam, Nutella.. Niet echt een backpackersontbijt. Vervolgens weer even Noosa in om te winkelen, dit keer ook echt wat leuke dingen gekocht. Toen we aan het einde van de middag uit wilde zoeken waar we konden overnachten op onze volgende bestemming, bleek dat niet eenvoudig te zijn. Dus hebben we besloten toch nog maar een nachtje in Noosa te blijven en de dag erna naar Surfers Paradise te vertrekken. Toen maar wel gewoon betaald..

Dag 18: Noosa - Surfers Paradise

In de ochtend zijn we met z'n tweeën vertrokken richting Surfers Paradise, voorbij Brisbane. We hadden er voor gekozen om eerst Surfers Paradise en Byron Bay te doen en dan terug te rijden naar Brisbane om daar de campervan in de leveren. Dat was niet mogelijk in Byron Bay. Dus we zijn Brisbane voorbij gereden en kwamen halverwege de middag aan in Surfers Paradise, het Salou van Australië zeg maar. De Engelse jongens waren inmiddels al in Surfers, dus we hebben de camper naast die van hun geparkeerd en zijn naar ze op zoek gegaan. Even wat meer over ‘onze mannen'. Als eerste zijn er James, Joe, Bradley en Oliver, de jongens van de camper. Joe, Bradley en Oliver kennen elkaar van thuis, James hebben ze in Azië leren kennen. Een aantal van hun wil zelfs in Australië blijven wonen na hun visum. Oliver niet, dan gaat hij zijn nana te veel missen. Hij ging zelfs ‘even' terug naar Londen voor haar verjaardag. Nounou.. En dan zijn er nog ‘our favourite English boys', zoals ze zelf zeggen: Simon, Euan en Mike. Drie vrienden die elkaar van thuis kennen. Euan en Simon zijn al een tijdje samen aan het reizen, Mike heeft zich kort geleden bij hun aangesloten. Alle zeven hele leuke gasten, waarmee een leuke, gezellige avond gegarandeed kan worden. En typische Engelsen, over het algemeen heel galant en van die heerlijke uitspraken die alleen Engelsen maken. Maar goed, terug naar Surfers. Na een drankje in de stad, allemaal weer terug gegaan naar de campers. James, Joe, Bradley en Oliver sliepen in het hostel. Af en toe hadden ze even een ‘normaal' bed nodig in plaats van hun ‘bed' in de camper. Maar voor Mike, Euan en Simon was geen plek meer in het hostel. Bovendien was er ook geen kampeerplaats voor ons beschikbaar. Probleempje. Uiteindelijk na wat kletsen konden we de campers op de parkeerplek laten staan en konden we daar in slapen. Alleen werd ons geadviseerd het penthouse niet omhoog te doen, anders was het te opvallend dat er mensen in de camper sliepen. Prima! Maar het was nog lang geen tijd om te slapen. Het was Joe's verjaardag en dat moest natuurlijk gevierd worden. Dus hebben we een pubcrawl gedaan met z'n allen, naar vijf verschillende bars, pubs en nachtclubs. Het begon allemaal al heel vroeg, om vijf uur. Heel apart om dan al opgetut de stad in te gaan. Maar een hele gezellige avond gehad. En hoewel we Mike op een gegeven moment kwijt waren voor een paar uur, kwamen we uiteindelijk allemaal veilig bij het hostel en de campers aan.

Dag 19: Surfers Paradise - Byron Bay

's Ochtends al op tijd wakker, toch wat minder comfi met z'n drieën in de camper dan met z'n tweeën. Dus toen gingen we met een aantal van de jongens maar Sex and the City 2 kijken, als je een dvd-speler hebt, moet je hem natuurlijk wel gebruiken. En het duurde even, maar uiteindelijk zaten ze helemaal in het verhaal. Eind van de ochtend met zijn negenen naar Byron Bay vertrokken, Simon en Euan bij ons in de camper, Mike in de andere erbij. Eenmaal bij het hostel The Arts Factory in Byron Bay aangekomen, bleek dat wij de laatste twee kampeerplaatsen voor campers hadden, geluk gehad dus. Byron Bay is echt een hippie stad, heel andere sfeer dan op andere plekken. 's Middags kwamen de mannen op het geweldige idee van een barbeque bij het strand. Klinkt leuk natuurlijk, maar helaas stormde het zo ongeveer. Daar stonden we dan, zonder ook maar iets van keukengerei bij een openbare barbeque. Lekker primitief allemaal. 's Avonds nog een paar bars in Byron opgezocht, met name omdat de mannen voetbal wilden kijken (tsja het blijven mannen hè).

Dag 20: Byron Bay

Rustige dag in Byron Bay, even lekker een beetje ontspannen. 's Avonds eerst even naar de bar bij het hostel en later bij de campers gezeten. Glaasje wijn erbij.. Dat verdient trouwens ook nog even uitleg. De ‘backpackerswijn' hier komt in zakken van 5 liter en is veruit het goedkoopst. Daarom ook hetgeen wat door backpackers gedronken wordt. Maar goed, in een zak dus.. Apart. Maar een hele gezellige avond gehad.

Dag 21: Byron Bay - Brisbane

Helaas was dit de laatste dag van onze roadtrip. Dat betekende dat we alle spullen in moesten pakken en naar Brisbane moesten om daar de campervan in te leveren. Maar inpakken duurde best een tijdje, aangezien de mannen ook hun spullen overal hadden laten slingeren. En dan zeggen ze dat vrouwen veel spullen bij zich hebben.. Pfffff, maar wij laten het tenminste in een tas zitten. We vonden overal sokken, broeken, shirts.. Uiteindelijk alle rotzooi van de jongens eruit en onze eigen tassen ingepakt. Het afscheid van de mannen was maar voor kort gelukkig. We zouden ze in Sydney allemaal weer zien. Nog even een groepsfoto en toen naar Brisbane gereden met z'n tweeën. En wat was het ineens stil! Eenmaal in Brisbane aangekomen was het tijd om ons huis op wielen in te leveren. Was erg jammer dat het voorbij was, het reizen in onze camper had ons zoveel mooie dingen opgeleverd. Bij het inleveren van de camper nog wel even geklaagd over onze eerste camper, maar hij begreep volkomen dat wij niet tevreden waren. Resultaat: vier dagen huur terug gekregen. Ik moet zeggen dat het niet zo eenvoudig ging allemaal als het nu lijkt, maar dat zal ik jullie besparen :)

Brisbane

En toen kwamen we op maandag 1 oktober na drie weken roadtrip aan in Brisbane. Hier hebben we lekker rustig aan gedaan, kopje Starbucks, winkeltjes bekijken, sushi eten, ijsje eten van de Gelatissimo (mmmmmmm) en uiteindelijk zijn we op woensdag al weer vertrokken uit Brisbane, op naar Sydney. En daar zou ons weer een nieuw avontuur te wachten staan: werken en wonen in Sydney.

Even samengevat (want na 11 A4tjes zijn jullie vast de draad een beetje kwijt) hebben we het erg leuk gehad in Cairns en Brisbane, maar was het vooral de roadtrip die de oostkust voor ons heel speciaal heeft gemaakt. Het gevoel van vrijheid als je met de camper op pad bent, dat was nooit het geval geweest als we met de Greyhound-bus hadden gereisd. De campervan heeft ons op de mooiste plekken gebracht, de Whitsundays, Fraser Island. De camper heeft ons zelfs op plekken gebracht waar geen ene moer te beleven was, Benaraby. En we hebben hele leuke mensen leren kennen. Al met al was het dus helemaal geweldig en is het heel erg jammer dat het voorbij is.

Nou bedankt voor de tijd die jullie hebben genomen om mijn boek over de East Coast te lezen. Ik hoop dat jullie net zoveel hebben genoten van het lezen als ik van het schrijven. Want het is heerlijk om weer terug te kunnen denken aan alles wat we hebben meegemaakt. En ach, gelukkig hebben we de foto's nog! Die volgen binnen een paar uur :)

Liefs Bibi