Hallo lieve mensen,

Jaja, ik weet het. Alweer een hele tijd geleden, maar met het reizen is er gewoon heel weinig tijd voor het typen van een verhaal. Maar dan nu, beter laat dan nooit, het verhaal over Alice Springs, de outback, Uluru, Ayers Rock, the Red Centre of hoe je het ook maar wilt noemen.

Op dinsdag 4 september kwamen Sheena en ik aan in Alice Springs. Een stad middenin Australië, omgeven door woestijn. Al meteen toen we in Alice aankwamen, voelden we allebei een aparte sfeer. In Alice wonen naar verhouding heel veel Aboriginals, veel meer dan op andere lokaties. Van tevoren had ik wel wat verhalen gehoord over de Aboriginals in Alice, maar ik ging er van uit dat het allemaal wel meeviel. Toch voelde ik wel dat de sfeer in Alice heel anders is dan ik in andere delen van Australië heb gevoeld. Op straat voel jeje aangestaard, er wordt veel geschreeuwd en mensen hebben een trieste uitdrukking op hun gezicht. Moeilijk te omschrijven, maar het gaf een vreemd gevoel als je daar rond liep. Alice is verder ook niet echt een boeiende stad, meer een stad waar mensen naartoe komen om de outback te zien, niet zozeer voor Alice zelf. Het hostel ‘Annies Place' waar we zaten was totaal het tegenovergestelde van Alice of de sfeer in de stad. Een hele gemoedelijke sfeer, overal vrolijke kleurtjes, iedereen heel ontspannen. Echt een geweldig hostel. Zo vind je ze echt niet overal.

The Rock Tour: Dag 1

Op woensdagochtend ging de wekker veel te vroeg. De avond ervoor zijn we in ‘Perth-tijd' gaan slapen, en toen ging ineens in Alice-tijd de wekker, een veel te korte nacht. Maar het was voor een goed doel, The Rock Tour, onder begeleiding van Sid, een 30-jarige Australiër. Als eerste moest er nog een heel stuk gereden worden, Uluru ligt nog een flink stuk buiten Alice. De eerste stop was bij het cultureel centrum, om ons een beetje meer in de cultuur van de Aboriginals te kunnen verdiepen. Zeker interessant, al vond ik het soms wel heel moeilijk om je echt in te kunnen leven in de cultuur. Het is zo verschillend van andere culturen, maar dat is ook wel begrijpelijk. Zo lang is deze cultuur niet door andere culturen beïnvloed, terwijl in de rest van de wereld de wederzijdse invloeden een stuk groter zijn geweest. Na het cultureel centrum hebben de laatste mensen zich bij onze groep aangesloten en vervolgens zijn we vertrokken naar Uluru, die grote rode berg die op de voorkant van ieder boek over Australië staat. Daar hebben we eerst een korte wandeling gemaakt met de hele groep, waarbij Sid nog wat dingen heeft verteld over de cultuur. Uluru is voor de Aboriginals een hele bijzondere plek. Rondom de berg zijn nog vele plaatsen waar nog steeds ceremonies worden gehouden. Op deze plekken mochten er dan ook geen foto's worden gemaakt. Deze plekken zijn voorAboriginals slechts voor mannen óf vrouwen. Om te voorkomen dat mannen foto's te zien krijgen van vrouwen tijdens een ceremonie en andersom, is er het fotoverbod. De wandeling die we konden maken was 3, 6 of 9 kilometer. Omdat Sid zei dat je bij de wandeling van 9 kilometer niet veel meer zag dan bij die van 6, kozen de meeste mensen voor de 6 kilometer. Onderweg hebben we mooie rotstekeningen gezien, maar ook de rots zelf bleef indrukwekkend. Zo enorm groot, en hele mooie kleurverschillen. Na de wandeling vertrokken we met de bus naar een parkeerterrein, waar we de zonsondergang bij Uluru hebben bekeken. Door de ondergang van de zon zie je de rots heel mooi verkleuren, een mooi gezicht. Nadat de zon onder was gegaan en iedereen lekker gegeten had, vertrokken we naar de camping. Daar hebben we eerst een groot kampvuur gemaakt van al het hout dat we bij elkaar gezocht hadden. Dat was een opdracht voor zowel de eerste als de tweede avond, zo veel mogelijk hout verzamelen zodat we het 's nachts niet koud kregen. Het is namelijk zo dat je in de open lucht rondom het kampvuur slaapt in een swag. Een swag is een soort hoes voor je slaapzak met een dun matje aan de onderkant. Na het aanmaken van het vuur, zijn we allemaal op onze opgerolde swags rondom het kampvuur gaan zitten en hebben we een spel gespeeld. Het duurde even tot iedereen het begreep, maar uiteindelijk was het een groot succes en hebben we heel veel lol gehad met zijn allen. Verder wat marshmellows erbij, altijd leuk. Tot slot zijn we nog naar een uitkijkpunt gegaan, waar het hartstikke donker was. Hierdoor was de sterrenhemel enorm overweldigend. Ongelofelijk mooi, met de melkweg en verschillende sterrenbeelden (al kon ik die zelf niet ontdekken, maar anderen wel). Heel gaaf! Daarna zijn we terug gegaan naar ons kampvuur en de swags en was het tijd om onder deze mooie sterrenhemel te gaan slapen. Best wel koud, maar ik had een goede slaapzak en bovendien komt ook hier de Arnsberg-ervaring goed van pas.

The Rock Tour: Dag 2

De volgende ochtend werden we vroeg wakker gemaakt. Werd als een ijsklontje wakker, hoewel ik verder prima geslapen had. Op deze hele vroege morgen kwamen we nog een bekende tegen, Rachel. Zij werkt bij de Backpacker World Travel in Melbourne, waar we de hele reis geboekt hebben. Was leuk om haar weer even te zien, maar zo vroeg dat er bij ons allemaal niet veel zinnigs uitkwam. Toen snel op pad, zodat we de zonsopkomst bij Uluru konden zien. Mooi, maar het was echt verschrikkelijk koud. Mooie grijs/blauwe handen en voeten en het duurde ook weer erg lang voordat alles weer een beetje een normaal kleurtje had. Na het ontbijt vertrokken we naar de volgende bestemming, Kata Tjuta. Eerst gingen we weer een stukje met zijn allen lopen, dit keer met een lesje geologie van Sid. Erg mooi gezicht hoe hij daar als een klein kind in het zand zat te tekenen om ons het verhaal van het ontstaan van Uluru en Kata Tjuta te vertellen. Heel lang geleden was er in het midden van Australië een gebergte, wat door erosie volkomen verplaatst is. De lichte deeltjes, het zand, werden ver weg afgezet en vormden Uluru. Bovendien is Uluru ook nog eens 90 graden gedraaid, waardoor de sedimentatielagen nu vertikaal zijn in plaats van horizontaal. De zwaardere deeltjes, stenen en keien, werden minder ver weg afgezet en vormden Kata Tjuta. Na dit speelkwartiertje van Sid, begonnen we allemaal aan de wandeling door Kata Tjuta. Heel mooi, eerlijk gezegd indrukwekkender dan Uluru, terwijl dat toch hetgeen is waar je mensen altijd over hoort. Best een pittige wandeling, sommige stukken erg steil omhoog of omlaag, maar zeker de moeite waard. Aan het einde van de wandeling nog even een cultuur praatje van Sid, over hoe de Aboriginals leefden van de natuur en leerden van de natuur. Bijvoorbeeld door het observeren van kangoeroes, wisten zij dat een bepaalde plant een pijnstillend effect had. Heel bijzonder. Aan het einde van de middag vertrokken we naar Kings Creek, een boerderij met een oppervlakte ongeveer ten grootte van Nederland. Daar werd opnieuw een vuur gemaakt en we konden douchen. Alleen een klein probleempje, ik verdwaalde op de weg terug naar het kamp. Fijn, dat geweldige richtingsgevoel van mij. Uiteindelijk vond ik wat mensen uit mijn groep, die gelukkig wel de weg terug wisten. Eenmaal terug bij de rest van de groep was het tijd voor het eten. En hoewel er alleen wat halve gare pannen en een kampvuur waren, had Sid een heerlijke maaltijd voor ons bereid. Na het eten weer gezellig een spel rondom het kampvuur gespeeld en wat marshmellows gegeten en toen nacht twee onder de sterrenhemel.

The Rock Tour: Dag 3

En hoewel we de dag ervoor dachten dat we vroeg waren opgestaan, dit was nog veel erger. Om half 5 werd de muziek aangezet en moesten we zo snel mogelijk aankleden en vertrekken. Eerst een stuk gereden om uiteindelijk aan te komen bij Kings Canyon. Het grootste gedeelte van onze groep ging omhoog bij de Heartattack Hill, maar een aantal kozen voor een andere makkelijke route. Ik zag de Heartattack Hill niet zo zitten, dus uiteindelijk met zijn vijven een wandeling gemaakt door het dal. Ook erg gezellig gehad en op ons gemakje genoten van de omgeving. Na Kings Canyon was het tijd voor de lange rit terug naar Alice. Onderweg nog gestopt bij de Camel Farm voor een ritje op een kameel. We hebben ons rot gelachen, hoewel het ook wel even eng was toen de kameel ons er bijna af gooide. En met het stukje galop zat ik ook niet zo stevig meer in het zadel. Maar we hebben enorm gelachen. Bij het allerlaatste stukje werd onze groep gedoopt tot Team Ammaaazzing, het woord van de tour. Vervolgens werden we afgezet bij het hostel en konden we eindelijk onze vieze kleren uit en lekker douchen. Na het douchen, hebben we nog met het grootste gedeelte van onze groep gegeten in The Rock Bar, om de tour op een gezellige manier af te sluiten. Nog lekker veel gekletst met de anderen en foto's gemaakt. Een leuk einde van een hele leuke tour.

De volgende dag onze laatste dag in Alice. We hebben nog een beetje door Alice gewandeld nadat we hadden uitgecheckt in het hostel, even lekker ontspannen. Aan het einde van de middag zijn we naar het vliegveld van Alice gegaan voor onze vlucht naar Cairns. En daar zou ons volgende avontuur beginnen: de East Coast.

Dat was het weer even voor nu. Het wordt nu tijd om alle foto's uit te zoeken, dus die zien jullie wel weer verschijnen.

Liefs Bibi