Sawadeeka!

Na mijn vertrek uit Melbourne ben ik naar Thailand vertrokken, Phuket. Eerst een vlucht van Melbourne naar Singapore. In Singapore een paar uur moeten wachten en vervolgens doorgevlogen naar Phuket. Eenmaal op Phuket aangenomen nog ‘even' door de douane heen, altijd weer een hele uitdaging. Nadat ik eerst een tijdje had staan wachten in de rij voor mensen met een Thais paspoort, stond ik uiteindelijk wel in de goede rij. Nou ja goed, ik koos uiteraard weer de langzaamste rij van allemaal, waardoor ik als allerlaatste van mijn vliegtuig door de douane ging. En vervolgens kon ik niet eens de vragen van de douanebeambte beantwoorden. ‘In welk hotel verblijf je?' ‘Weet ik niet.' ‘In welke plaats dan?' ‘Weet ik ook niet.' ‘Hmm.. schrijf dan maar op dat je naar Phuket Town gaat, dan kan je bij mij slapen.' Jaaaaaaja, maar ik was in ieder geval door de douane. Mijn tas vinden was niet moeilijk, er draaide nog maar één tas rondjes op de bagageband en dat was die van mij. Tas op mijn rug, en toen snel naar de hal van het vliegveld. En daar stonden mijn paps, mams, broertje en zusje. Het zou flauw zijn om te vertellen dat Youri natte oogjes had, dus dat doe ik niet. En Iva trouwens ook, maar ja, dat verbaast natuurlijk niemand. Even een paar dikke knuffels en toen was het meteen weer alsof ik nooit weg was geweest. Maar goed, toen een volgende uitdaging. Om van hotel naar hotel te gaan, hadden we een auto gehuurd. Maar dat autorijden daar is toch wel een tikkie ingewikkelder dan in Nederland. In een automaat, aan de linkerkant van de weg, zonder al te veel verkeerregels, met scooters en tuktuks die je aan alle kanten voorbij scheuren. En dan ook nog de schakelaar van de ruitenwisser en het knipperlicht andersom (sorry pap, ik kan het toch niet laten). Dus dan schoven we een baantje op of gingen we de bocht om met de ruitenwissers aan. Blijft leuk. Maar daar gingen we dan, met zijn vijven vol goede moed richting het eerste hotel. TomTom was op het vliegveld voor ons ingesteld, dus alleen maar even de aanwijzingen opvolgen. Appeltje eitje. Na een tijdje was de bestemming aan onze linkerhand. Eén klein probleempje, het hotel bleek een enorm bouwval te zijn. Oeps. Gelukkig kwamen we er na wat navragen achter dat er nog een hotel met die naam moest zijn, pfieuw! Maar weer afwachten hoe dat er uitzag natuurlijk. Maar na een tijdje zoeken bleek het ‘echte' hotel een hotel te zijn met alles erop en eraan. Twee grote appartementen, één voor Youri, Iva en ik en één voor paps en mams. Nog even een tijdje gekletst met z'n allen en toen lekker slapen.

Karon

De volgende dag presteerden we het alle vijf om ons te verslapen. Nou ja, dan is er ook niks aan de hand. Alleen waren we dus wel erg laat voor het ontbijt. 's Middags met z'n allen in de auto om de omgeving een beetje te verkennen. Uiteindelijk heerlijk op het strand beland. Zo zit je in Melbourne in de kou, zo lig je heerlijk op je ligbedje onder je parasolletje op het strand. Laat de vakantie maar beginnen.

Op de tweede volledige dag riching Chalong gereden. Daar zijn we eerst naar de tempel (Wat Chalong) geweest. Erg mooi om te zien, niet te omschrijven. Dan komt wel ineens het besef hoe anders de cultuur is in vergelijking met Nederland of Australië. Vervolgens weer in de auto de bergen in, naar Big Buddha. Een 45 meter hoge Buddha, 25 meter breed: GROOT! Nog steeds in constructie trouwens, dus Buddha had een flinke stellage om zijn nek waar een groep mannen aan het werk was. Op de terugweg reden we anders terug, via Patong. Gekkenhuis. In vergelijking daarbij is Karon waar wij zaten toch echt een dorp!

Die avond hadden we allemaal grootse plannen gemaakt wat we de komende twee dagen nog zouden gaan doen op Phuket, we zouden nog naar Kata en naar Phuket Town gaan. Maar helaas, de volgende ochtend werd Iva ziek wakker en zijn we dus bij het hotel gebleven. De dag erna was ik de pineut, dus we hebben die laatste dagen in Phuket niet kunnen doen wat we eigenlijk wilden. Jammer, maar het is niet anders.

Op maandagochtend stonden we met zijn allen klaar om naar het volgende hotel te gaan. Gelukkig voelden we ons allemaal weer wat beter, dus we waren er helemaal klaar voor. En toen startte de auto niet meer. Grrrrrrr! Met de autoverhuurder gebeld en die zou er binnen een uurtje zijn. Tweeëneenhalf uur later stonden ze dan eindelijk voor de deur en werd de accu opgeladen. Nu konden we dus echt naar het volgende hotel vertrekken in Khao Lak.

Khao Lak

Het hotel in Khao Lak was niet zo mooi als de vorige, maar ach. Dit gebied is tijdens de tsunami in 2004 ernstig getroffen. Hoewel alles daarna in sneltreinvaart weer is opgebouwd, zijn soms de gevolgen nog wel te zien.

De dag na aankomst zijn we naar het national park Khao Sok gereden. Daar hebben we een lange wandeling gemaakt op zoek naar de watervallen. Eerst heel lang niets te zien, maar uiteindelijk toch bij een waterval aangekomen. Geen hele spectulaire, maar wel even lekker kunnen zitten om wat te drinken en een beetje af te koelen. Daarna op naar de volgende waterval. Onderweg kwamen we een groepje mensen met gids tegen die ergens naar stonden te kijken. Bleken er apen te zitten! Erg leuk om die gewoon zo in het wild te zien. De volgende waterval bleek ook niet heel spannend te zijn, dus toen zijn we terug gelopen. Op de terugweg nog veel meer apen gezien.

De dag erna 's ochtends bij een herdenkingsplek voor de tsunami gaan kijken, een aangespoelde politieboot. Hoe ver het schip precies is meegesleurd weet ik niet meer precies, maar volgens mij zo'n 2 à 3 kilometer. En het was geen klein bootje. Als ik het me goed herinner ligt het schip nu 2 kilometer landinwaarts, terwijl het voor de tsunami op zee lag. Na het bezoek hieraan zijn we naar het strand van White Sand Beach gegaan. Een mooi uitgestrekt wit strand, blauwe zee, drankje erbij.. Het kan erger!

Op donderdag was het weer tijd voor wat meer actie: een Elephant Trek. Eerst even een rondleiding door de mini dierentuin en vervolgens een stuk op een olifant door de jungle. Paps en mams samen op een olifant en Youri, Iva en ik op de andere. Hele bijzondere ervaring. Nog wel even grappig toen de olifant van paps en mams honger kreeg en in een paar minuten met grof geweld een paar vierkante meter bamboe op at. Die middag ineens enorme regenbuien. Tot dat moment hadden we een week lang mooi weer gehad, maar nu bleek toch wel dat het écht regenseizoen was. Met bakken uit de hemel. Die vrijdag was het alweer tijd om te vertrekken vanuit Khao Lak richting Ao Nang, in de buurt van Krabi.

Ao Nang

Na een lange reis aangekomen in Ao Nang, Van de drie plaatsjes waar we zijn geweest de leukste. Wat levendiger dan de andere twee, maar weer niet zo druk als bijvoorbeeld Patong. Het weer is helaas ook hier slecht. Op zaterdag 's ochtends wel even bij het zwembad kunnen liggen, maar toen we 's middags in Ao Nang liepen weer regen. Wel een aantal tours geboekt voor de dagen erna.

Op zondag konden we geen tours doen, door het einde van de Ramadan vaarden geen boten. Daarom zijn we er zelf op uit gegaan, naar de Tiger Cave Tempel. De tempel zelf waren we eerst al voorbij gelopen, de trappen naar de top van de berg zagen we wel meteen: 1237 treden. Vol goede moet begonnen we met zijn vijven aan de tocht naar boven. Maar na nog geen 200 treden bleek al dat dit niet voor ons allemaal was weggelegd. Paps en Youri zijn wel verder gegaan, maar mams, Iva en ik zijn weer terug naar beneden gegaan en hebben daar op ze gewacht. Het beneden aan de trap zitten was trouwens niet ongevaarlijk. We hadden wat te eten en te drinken bij ons en werden daarom aangevallen door een groep brutale apen. En dat bedoel ik niet spreekwoordelijk. Echte brutale apen. Probeerden zo het blikje drinken uit je handen te grissen! Na een uur of twee kwamen de mannen weer beneden, helemaal uitgeput, dat had ik nooit volgehouden. Alleen jammer dat door de hoge luchtvochtigheid de camera niet goed werkte, waardoor ze niet veel foto's hebben kunnen maken op de top van de berg.

Op maandagochtend vroeg aan het ontbijt om vervolgens opgehaald te worden voor de tour naar de Phi Phi eilanden. Lekker stijf van de spierpijn van de dag ervoor gingen we op pad met Tarzan de gids (zo heette hij niet echt natuurlijk, maar hij leek er wel op) en nog een hele boot vol andere toeristen. Als eerste naar Bamboo Island, een kleiner eiland vlak voor de Phi Phi eilanden, met een mooi wit strand. Helaas voor ons was het weer onderweg naar Bamboo Island niet al te best. De regen voelde als hagel aan in onze open boot, maar dat mocht de pret niet drukken. Op Bamboo Island was het weer inmiddels wel wat opgeknapt, dus hebben we lekker kunnen zwemmen en wat foto's kunnen maken. Vervolgens met de boot richting Phi Phi Leh, de kleinste van de twee Phi Phi eilanden. Eerst wat sightseeing rondom het eiland en bij de Viking Cave en vervolgens door naar Maya Beach. Een mooi strandje, maar al best wel druk. Vanaf Maya Beach kon je ook nog naar Losamah Bay lopen voor een mooi uitzicht. Daarna ging de boot verder naar Phi Phi Don, zodat we daar konden gaan lunchen. Het eiland zag zwart van toerisme. Alleen maar toeristen, restaurants, boten en winkeltjes. De lunch was in een enorm druk restaurant, maar Tarzan wees ons een mooi plekje buiten aan waar wij rustig hebben zitten eten. Na de lunch was het dan eindelijk tijd om de zee op te gaan en te gaan snorkelen. Eerst naar Monkey Bay. Erg leuk en veel mooie vissen gezien. Het water niet zo helder als bijvoorbeeld Great Barrier Reef, maar nog steeds erg mooi om te zien. We hebben met z'n vijven dan ook een hele tijd in het water gelegen om alles te bekijken en proberen te fotograferen. Best lastig, want die vissen zitten ook niet stil.. Daarna naar een andere snorkelplek niet ver van Monkey Bay. Iets minder mooi dan de eerste plek, maar we hebben ons er nog steeds prima vermaakt. Dit was onze laatste stop, dus daarna terug gevaren naar Ao Nang. Eenmaal terug in de haven met z'n allen als veetransport in een bus richting de hotels.

En toen was het alweer dinsdag, de laatste volledige dag in Thailand en de laatste volledige dag met mijn familie. Die dag hebben we 's ochtends nog even lekker bij het zwembad gelegen en daarna hebben we in Ao Nang geluncht bij een kraampje op straat, erg lekker en goedkoop. Daarna weer terug naar het hotel waar we om half 4 zouden worden opgehaald voor een kayaktour. Om 3 uur kwam de regen helaas weer met bakken uit de hemel en dat hield ook niet op totdat we in de boten zaten. Iedereen al doorweekt voor we met de tour begonnen. Tijdens de tour was het gelukkig wel regelmatig droog, maar ook nog veel regen gehad. Na een tijdje rond gepeddeld te hebben was het tijd voor de barbeque bij zonsondergang. Maaaar daar was het weer natuurlijk niet geschikt voor, dus werd het een barbeque onder een afdakje terwijl het buiten lekker regende. Wel lekker gegeten gelukkig, dus allemaal met een goed gevulde buik weer terug naar het hotel.

Op woensdag brak de dag van het afscheid weer aan. Met zijn allen in de auto naar het vliegveld van Phuket. Ingecheckt, bagage afgegeven en toen nog even wat gegeten en gedronken met z'n allen. En daarna was het echt tijd voor mij om naar de douane en de gate te gaan. De douane duurde erg lang, waardoor ik meteen het vliegtuig in kon toen ik bij de gate kwam. Eerst een vlucht van Phuket naar Kuala Lumpur (Maleisië). Ik zat naast een lekker druk jochie van vijf die me alles wilde vertellen over de smurfen en nog veel meer. Daarmee was de vlucht dus snel voorbij. In Kuala Lumpur moest ik bijna vier uur wachten op mijn volgende vlucht. Vier lange uren, want zo interessant is de transferhal in Kuala Lumpur niet. Gelukkig wel gratis Wifi, je moet toch wat hè.. Rond middernacht was dan eindelijk mijn vlucht van Kuala Lumpur naar Perth. Een vlucht van ongeveer vijf uur, waarin ik uiteindelijk een uur of twee heb geslapen. Een iets te enthousiaste stewardess begon een uur voor de landing te kletsen dat we er bijna waren, nog maar een uur. Dus hup, lichten aan. Daar wordt je niet heel vrolijk van om vier uur in de nacht na twee uur slaap. Zeker als je weet dat je nog zeker een half uur had kunnen slapen. Maar goed, uiteindelijk wel wat eerder geland dan gepland in Perth.

Nou dat was mijn verhaal weer voor deze keer. Het zal nu iedere keer wat minder lang duren voor er een nieuw verhaal komt, want als het goed is ga ik heel veel mooie dingen zien en meemaken de komende tijd.

Coming up soon: Perth & West Coast

Liefs Bibi