Schaam, schaam, schaam.. Het is alweer een maand geleden dat ik voor het laatst een verhaal heb geschreven. Dus het wordt weer eens tijd. Dat het zolang duurt komt met name omdat voor mij alles toch wel heel gewoon wordt hier. MELBOURNE!! is nu gewoon Melbourne en echt heel veel toeristische uitstapjes zijn er ook niet meer. Na een tijdje heb je alles toch wel zo'n beetje gezien. Maar goed, er is toch wel weer genoeg gebeurd om even een verhaaltje over te schrijven.

In de familie gaat alles z'n gangetje. Tijdje geleden wel even behoorlijke gekte, toen een vriend van Meg en Steve én Megs moeder hier tegelijk kwamen logeren.Op moment dat Bec er ook was, betekende dat negen mensen in één huis, best veel! Gelukkig was ik deze week lekker vrij. VRIJ? Jaja, een week betaalde vakantie, waar ik al niet meer vanuit was gegaan dat ik die nog zou krijgen. Dus dat betekende dat ik af en toe wel heerlijk de drukte hier thuis kon ontvluchten. Op een gegeven moment is de moeder van Meg weer vertrokken naar de Gold Coast, samen met Emily. Emily wordt dus even een tijdje goed verwend door opa en oma. Dat is nu inmiddels anderhalve week geleden, en ze heeft het nog steeds prima naar haar zin. Waarschijnlijk komt ze in de loop van aankomende week weer een keer terug, samen met opa. Vervolgens blijft Megs vader dan nog even hier om ook van zijn andere kleinkinderen te kunnen genieten. De reden dat Emily nu bij opa en oma is, is dat Meg sinds anderhalve week weer aan het werk is. Dat verliep in eerste instantie voor haar niet helemaal zonder problemen, halverwege haar eerste werkdag lag ze al ziek thuis op bed. Een goed begin.. Maar na haar een paar dagen niet gezien te hebben, omdat ze zich op had gesloten in haar slaapkamer, gaat het nu allemaal weer goed en is ze weer volop aan het werk. Doordat Meg weer aan het werk is, is het wel het een en ander veranderd qua werktijden en taken. Al is dat ook weer tijdelijk, als Emily terugkomt wordt het weer anders. Op dit moment begin ik doordeweeks om kwart voor zeven 's ochtends als Ava en Jackson wakker worden, dat is meestal tussen kwart voor zeven en zeven uur. Dan krijgen ze eerst de fles en wat later een beetje pap of fruit. In het eten worden ze steeds beter, al is het nog wel goed te zien als ze net gegeten hebben. Het zit dan overal: gezicht, handen, mouwen, stoel, grond.. Maar wel schattig. Na het ‘ontbijt' gaan ze weer even slapen, in de tussentijd doe ik dan vaak snel wat huishoudelijke dingetjes. Vervolgens neem ik ze meestal even mee naar buiten in de buggy, even een rondje lopen, naar de supermarkt of wat dan ook. Eenmaal thuis om een uur of elf, is het weer tijd voor de fles, gevolgd door de ‘lunch'. Tot nu toe was het dan zo dat Bec om 12 uur hier was, en de tweeling van mij overnam. Dan moest ik vaak alleen 's avonds nog even helpen met de fles. Het nadeel van deze werktijden is de tijd van opstaan, nog steeds niet echt voor mij weggelegd. Het voordeel is dat ik veel tijd overhoud om andere dingen te doen. Je hebt nog eens wat aan je dag.. Van de week als Emily weer terugkomt, verandert alles weer. Ik zal dan doordeweeks nog steeds om kwart voor zeven beginnen met de fles geven. Vervolgens komt Bec om acht uur en neemt zij de baby's van mij over. Ik ga dan naar Emily en help haar met aankleden, ontbijten, tanden poetsen, etc. en breng haar naar Kindy (crèche/kinderopvang). Dit hebben we een tijdje geleden ‘getest', Meg en Steve waren een beetje bang voor Emily's reactie, maar alles ging perfect. Ze luisterde, was vrolijk aan het kletsen, at netjes haar ontbijt op, wat een voorbeeldig kind is het toch ook :) Nadat ik Emily heb weggebracht zal ik de ene keer wat schoonmaakdingen moeten doen, een andere keer weer niet. Ik moet hier thuis zijn als Bec haar lunchbreak heeft, zodat zij eventueel de deur uit kan. En dan haal ik Emily aan het einde van de middag weer op van Kindy, doe haar in bad en zorg dat ze klaar is voor het eten. Ik verwacht dat ik dan ook nog wel moet helpen bij de fles van de tweeling, want dat is nadat Bec al weg is. Behalve dat Ava en Jackson nu ook ‘voedsel' krijgen, zijn ze een stukje makkelijker geworden. De laatste fles melk is nu om half 7/7 uur, daarna gaan ze naar bed en worden een uur of 12 later weer wakker. Geen late fles meer, wat vooral voor mij enorm fijn is, aangezien ik die vaak moest doen :) En het zijn zulke schatjes die twee. Ze zijn nu aan het leren om te kruipen, het wil allemaal nog niet heel goed lukken. Ze schuiven af en toe wel wat over de grond, zoals bijvoorbeeld gisteren toen ik Ava onder de bank vandaan moest vissen. Alleen haar hoofdje stak er nog onder vandaan haha. Afgelopen week zijn we voor het eerst sinds de vakantie gaan zwemmen met ze. Zo leuk die twee kleintjes in het water. Hopen dat we iedere week kunnen gaan vanaf nu! In de weekenden is mijn werk nog een beetje hetzelfde, namelijk dat het redelijk veel uren zijn over de hele dag verspreid.

In mijn vrije tijd doe ik nog een beetje dezelfde dingen, ik ga ergens naartoe om met iemand een drankje te doen, lunchen, uit eten, af en toe wat toeristisch en soms uit in het weekend, als mijn werktijden dat toelaten. In mijn week vrij had ik hier natuurlijk alle tijd voor. Met Sheena naar het Immigration Museum geweest. Was een interessant museum! Verder naar de Queen Victoria Market geweest, twee keer zelfs, gewoon omdat het kan. Een avondje uit in Melbourne Central, lekker cocktails drinken, want ik hoefde nu eindelijk een keer niet de volgende dag te werken! En toen was het 10 juni 2012, 2 uur in de ochtend, en daar stonden we dan met een heleboel Oranjefans in een volgepropt café naar het EK voetbal te kijken. Het heeft helaas niet mogen baten, maar wel een hele leuke nacht gehad waarin ik al tijden niet zoveel Nederlands meer had gesproken. Nederlanders van alle generaties, backpackers, studenten, mensen die geëmigreerd zijn, au pairs.. Ook wel wat niet-Nederlanders, die waren meegesleurd door Nederlandse vrienden. De tijd had mensen er gelukkig niet van weerhouden om naar de wedstrijd te gaan kijken! En de volgende dag kon ik natuurlijk heeeeerlijk uitslapen en lui doen, wat het nog leuker maakte. Mijn enige echte Lazy Sunday (ik ben bang dat het voorlopig ook de laatste was). Uiteindelijk was ik toch niet zo heel lazy, ik kon een beetje bijverdienen door wat administratie te doen voor een vriend van Meg en Steve. En ieder beetje extra geld kan ik gebruiken, dus dat kwam mooi uit! De laatste dag van mijn vakantie, op de Queens Birthday, was een geweldige. Samen met Colin, Sheena en Sheena's hostvader naar het MCG om daar mijn eerste wedstrijd Australian Football te zien. Melbourne vs. Collingwood. Wij als trouwe Collingwood supporters zagen ‘ons' team winnen met 129-87. Ik had trouwens nog nooit een wedstrijd gezien, zelfs niet op tv, dus de dag ervoor had ik even de spelregels op internet opgezocht en ik kreeg ook nog een korte uitleg van de hostvader van Sheena: gewoon klappen als ik klap. Simpel dus. Maar het was echt ene hele leuke ervaring in het enorme stadion met al die mensen, een hele goede sfeer, een spel waarin heel veel gebeurd.. LIKE!

Na de vakantie heb ik natuurlijk ook nog wel wat leuke dingen gedaan. Bij poging drie is het Sheena en mij eindelijk gelukt op tijd te zijn voor de rondleiding in het Parliament. We snapten nu ook wel waarom we steeds te laat waren, want ze beginnen gewoon steeds te vroeg! Tien minuten voor de rondleiding eigenlijk zou beginnen, waren wij al door de beveiliging heen en stonden we al binnen te wachten. Tsja, vind je het gek dat we dan de vorige keren te laat waren.. Hoewel ik niet echt grootse verwachtingen had van het Parliament (maar het was gratis, dus waarom niet), was het toch wel een hele leuke rondleiding. Wat leuke feitjes en een beetje humor, altijd leuk. Zo is het beschilderd met ik-weet-niet-meer-hoeveel-maar-het-was-heel-veel-karaats goud, gewoon omdat het kon. In die tijd was er hier in Victoria goud in overvloed, dus ja, je moet wat. Verder staat er een speciale stoel voor de koningin (van Groot-Brittannië), maar het was al zo'n 60 jaar geleden of iets dergelijks dat ze daar ook echt had gezeten. Helaas is de stoel alleen voor de koningin, dus we mochten niet even gaan zitten. Jammer hoor! Verder nog wel een grappig moment die dag in de Starbucks. Ik ging koffie drinken met Sheena en ze vragen daar naar je naam, schrijven dat op het bekertje samen met de bestelling, en dan maakt iemand anders het klaar. Dus het is altijd weer de vraag hoe ze je naam dit keer schrijven. Bij Sheena klopte te spelling, wat nogal een wonder was (zonder te vragen hè!!). Maar bij mij maakte ze er wel wat moois van. Vaak is het B.B., Bebe of iets dergelijks, maar deze medewerker was wel heeeel origineel: L U C Y. Geen één letter goed haha!

Op 19 juni was het weer een bijzondere dag. Ik heb een aardbeving overleefd! 5.3 op de schaal van Richter. Heel vreemd, want ik was met Dyonne aan het Skypen en toen begonnen de deur van mijn kamer en de vloer ineens te trillen. HUH? Maar goed, door mijn enorme overlevingsdrang heb ik de aardbeving overleefd :)

En wat heb ik verder nog gedaan in de afgelopen maand? Nou met name in reisboeken, brochures en op internet rondneuzen wat we nou precies willen, waar we het willen boeken etc. Veel werk, maar het einde komt inmiddels een heel klein beetje in zicht. De route lijkt nu toch wel vast te staan. Nu al? Ja nu al.. Ik ga eerst naar Thailand met paps, mams, Youri en Iva. Dan vlieg ik naar Perth en Sheena komt vanaf Melbourne naar Perth. In Perth huren we een campervan en rijden we een beetje rond, op zoek naar een aantal mooie plekken. Vervolgens vertrekken we met een achtdaagse tour van Perth naar Exmouth en terug naar Perth. Hierbij gaan we heerlijk van de Westkust van Australië genieten, die als het goed is echt geweldig moet zijn. Vanaf Perth vliegen we dan naar Alice Springs, vanaf waar we naar Uluru gaan voor een paar dagen. De tour eindigt weer in Alice Springs, waarna we van Alice Springs naar Cairns vliegen. In Cairns huren we weer een campervan en vertrekken we in zuidelijke richting. Onderweg komen we langs Fraser Island, Whitsundays, Sunshine Coast, Gold Coast en Byron Bay. We eindigen in Brisbane en leveren daar de campervan weer in. Vervolgens vliegen we naar Sydney, waar weer een nieuw avontuur op ons staat te wachten. Hopelijk heb ik dan een nieuwe familie waar ik als au pair aan de slag kan, want ik verwacht dat ik helemaal blut ben als ik in Sydney aankom. Dan ga ik daar dus een tijdje wonen en werken. Op dit moment heb ik een vliegticket terug naar huis in december, maar vermoedelijk blijf ik toch langer hier om Oud en Nieuw in Sydney mee te kunnen maken. En als je er dan toch bent, kun je net zo goed ook even naar de Australian Open in januari in Melbourne. Dan is het cirkeltje helemaal rond en wordt het écht tijd om terug te gaan naar Nederland. Maar dat is allemaal nog zó ver weg, daar denken we nog maar even niet aan!

Liefs,

Bibi