Tijd om even al het enthousiasme van me af te schrijven. Al weet ik niet of dat lukt, want als ik eraan terugdenk begin ik weer te stuiteren. Maar daar gaan we dan...

Woensdagochtend zou ik om 7.20 opgehaald worden voor de St. Pauls Cathedral, dus om kwart voor 7 stapte ik de deur uit. Vroeg, maar had er al erg veel zin in, dus dat maakt een hoop goed! Ik kwam daar vrij vroeg aan en schrok wel even. Er stonden nog meer mensen, maar ik zag dat ik de gemiddelde leeftijd enorm omlaag haalde. Allemaal oudere mensen zaten daar te wachten tot ze opgehaald zouden worden. Hmm.. Maar achteraf bleek dat de meeste mensen daarvan met andere tours mee moesten. Eén stel moest wel met dezelfde tour mee als ik. Eenmaal in de bus gestapt viel er al een last van mijn schouders af, bijna allemaal jongere mensen. Gelukkig! Want natuurlijk doe ik de tour om allemaal mooie dingen te zien, maar een beetje leuke contacten opdoen stond toch wel op nummer 2. Toen uiteindelijk iedereen van het ophaalpunt was opgehaald was het een mooie gemixte groep: jong en oud, man en vrouw, Duits, Engels, Schots, Taiwanees, Amerikaans, Australisch, Canadees, Italiaans en natuurlijk Nederlands. Bovendien een superenthousiaste tourgids met hele droge humor. Kortom: dit zou best een leuke tour gaan worden.

Great Ocean Road
Toen was het op weg naar de Great Ocean Road. Eerst nog wel even een stukkie rijden voordat we daar ook echt aankwamen. Bergje op, slingerdeslinger, niet altijd even goed wegdek, maar we kwamen er wel. En daar rij je dan: op dé Great Ocean Road, een mooi groen gebied langs de woeste zuidkust van Australië. Langs de Great Ocean Road veel stops gedaan om van het mooie uitzicht te genieten. Soms wel erg kort, maar dat moest ook wel om zoveel mogelijk te kunnen zien in de paar dagen die we maar hadden.

Bells Beach
De allereerste stop was Bells Beach. Australiërs blijken niet erg origineel te zijn wat betreft het bedenken van namen, dit was namelijk ooit het strand achter het huis van meneer Bell. Toen al en nu nog steeds een echt surfstrand. Er waren alleen niet zulke hele hoge golven, dus ook niet zoveel surfers (jammer hoor!). Maar wel de eerste stop om van het uitzicht over de zee te kunnen genieten. Vervolgens tijd voor een morning tea of coffee en toen kachelden we weer lekker verder over de Great Ocean Road.

Memorial Arch
Daarna stopten we bij de Memorial Arch, een monument voor de aanleg van de Great Ocean Road. Na de Eerste Wereldoorlog hadden de Australische militairen nogal een klap te verwerken gehad, veel man verloren en er was een gebrek aan werk. Toen kwam iemand op het idee van het aanleggen van de Great Ocean Road. Zo zou er een weg langs de kust komen, hadden de militairen werk en bleven ze bovendien bij elkaar. Bovendien is het nu een leuke excursie voor toeristen zoals ik :)

Apollo Bay
Toen richting Apollo Bay. Onderweg de gevolgen van de bosbranden van 2009 in Australië gezien. Voor het bos zelf is het iets dat eens in de zoveel tijd gewoon moet gebeuren. De oude bomen sterven en er is weer ruimte voor nieuwe bomen. De bomen die de brand overleefden hebben een hele zwarte onderkant, maar bovenaan groeit deboom gewoon verder als een gezonde boom. Verder een heel gebied gezien met kaalgeplukte bomen, het werk van koala's. Maar koala's spotten vanuit een bus is erg lastig, dus helaas geen boosdoeners gezien. Eenmaal in Apollo Bay aangekomen weer een prachtig strand, mooier dan Bells Beach. Met de hele groep geluncht bij Iluka, een Grieks restaurant. Een goede mogelijk heid om de anderen wat beter te leren kennen.

Otway's Rainforest
Na de lunch het binnenland in richting een stukje regenwoud. In tegenstelling tot de meeste regenwouden is de temperatuur vrij laag, wat het een bijzonder regenwoud maakt. Een wandeling door het regenwoud gemaakt en dan voel je je wel even heel klein. Bomen van bijna 100 meter hoog, waarvan de stam soms helemaal uitgehold is, mooi om te zien.

Twelve Apostles
En toen was het tijd voor de Twelve Apostles, het visitekaartje van de Great Ocean Road. Op foto's ziet het er mooi uit, maar als je daar staat valt je mond open. Heel overweldigend wat de kracht van water en wind kan doen. De Twelve Apostles (inmiddels zijn er nog maar acht) zijn enorme kalksteen rotsen middenin het water. Ooit was het deel van het vasteland, maar door middel van erosie zijn het losse rotsblokken in het water geworden. Moeilijk om uit te leggen wat hier nou zo bijzonder aan is, maar het is gewoon geweldig om te zien. Dat is iets wat je gewoon zelf moet ervaren.

Loch Ard Gorge
Hoewel de Twelve Apostles het visitekaartje is van de Great Ocean Road, is dit eigenlijk net zo indrukwekkend. En omdat je het hierbij niet zozeer verwacht, misschien nog wel mooier. Drie verschillende wandelroutes die je allerlei overweldigende rotsen laten zien. De Razorback, de Salt & Pepper Shakers (ja, zo zien ze er echt uit!) en een geweldig strand tussen de rotsen. Opnieuw met wat andere reizigers aan de praat geraakt. Uiteindelijk nog een beetje geklier over en weer. Werd door iemand een stukje in zee geduwd. En toen kwam er een grote golf en was ik tot mijn middel doorweekt. Hmmm.. niet zo fijn als je daarna weer in de bus moet haha. Had nog wel geluk dat ik mijn camera hoger had, dus die doet het nog hoor paps!

London Bridge
Daarna naar de London Bridge. Nou ja, echt een goede brug is het niet meer, aangezien het middenstuk in zee gestort is. Maar natuurlijk weer mooie overblijfselen.

Bay of Martyrs
Een extraatje van de tourgids, Alex. Hoort eigenlijk niet bij de tour, maar omdat hij het zelf zo'n mooi punt vindt, zijn we hier ook even gestopt. En zeker met de zon zo laag aan het einde van de dag, zag het er weer fantastisch uit.

Warrnambool Beach Backpackers
En toen kwam de dag ten einde. Eerst even snel boodschappen doen in Warrnambool en toen richting het hostel voor die nacht. En hoewel er ook mogelijkheden waren om ergens wat te eten te halen, gaat bijna iedereen de Coles in om zelf boodschapen te doen. Tsja, allemaal backpackers hè, die moeten op de centjes letten :) Dus veel pasta's die avond, omdat het zo lekker goedkoop is. We verbleven in een heel leuk hostel. Een grote gemeenschappelijke ruimte om te eten of om gewoon te zitten. De slaapzaal was geschikt voor 16 personen, maar er lagen alleen mensen van onze groep. En wij hadden twee zalen, dus niet ieder bed was bezet. 's Avonds redelijk op tijd naar bed allemaal, want iedereen was moe van de lange dag, waarin we zoveel gezien hadden.
De volgende ochtend had Alex een ontbijtje voor ons klaar gezet en toen konden we weer op weg naar nog meer mooie plekken.

Cudgee Creek Wildlife Park
Dit park zouden we eigenlijk al de middag/avond ervoor doen, maar omdat het programma van woensdag zo druk was, leek het Alex beter om dit op donderdagochtend te doen. Bovendien zouden de dieren dan lekker hongerig zijn en konden we ze goed voeren. Want dat kan in dit park. Het is een klein dierenpark met allemaal diersoorten uit Australië. Bij binnenkomst kreeg je een zakje met brood en dan mocht je alle dieren, behalve de apen, eten geven. De eerste ervaring in Australië met deze dieren: kangoeroes, wallabies, koala's, kookaburra's, emoes en nog veel meer dieren (waarvan ik óf de naam niet meer weet, óf ze gewoon minder interessant vond). Een leuke wandeling van zo'n drie kwartier door het park gemaakt. Daarna haalde de eigenaar van het park een paar dieren die je vast mocht houden. Als eerste een slang, daar blijf ik vanaf dacht ik, toen een of ander glibberig reptiel, die raak ik al helemaal niet aan, en tot slot een baby wallabie, aaaaaaaah! Wat anderen gingen mij voor met het vasthouden van de dieren, en toen dacht ik, ach.. als ik het nu niet doe, doe ik het nooit. Dus toen de eigenaar vroeg wie de slang om z'n nek wilde zei ik ‘ik wil wel'. Voor ik uitgesproken was, hing er een enorme slang om mijn nek. Ik snap dat niet iedereen dit zal geloven, dus gelukkig is er bewijs! In het begin was het wel even leuk, tot het enorme beest zich begon te bewegen. Toen heb ik snel gevraagd of hij hem weer van me af wilde halen. Nou ja gevraagd, volgens mij zei ik ‘whaaaaaaaaaaaaa' met een heel hoog bang stemmetje. Daarna de baby wallabie, dat is toch meer iets voor mij. Wat een schatje was dat zeg! Zo klein! Het was een wallabie van volgens mij 7 weken oud, verstoten door de moeder, omdat zij te oud was om voldoende melk voor hem te kunnen produceren. Het andere glibberige beest heb ik nog wel aangeraakt, maar het ging me toch echt te ver om die vast te houden :) Ik was wel weer stoer genoeg geweest vond ik zelf!

Tower Hill National Park
Toen was het tijd om misschien wat wildlife in het écht te zien. Dit national park bevindt zich op een uitgestorven vulkaan. Onderweg naar het park zagen we al een groepje emoes staan. In het park aangekomen zijn we met een groep naar de top van de vulkaan gelopen, leuk uitzicht natuurlijk. Maar geen dieren gespot. Toen weer terug naar de bus. Toen we wegreden uit het park zat daar een kangoeroe, de eerste die we zo vrij in de natuur zagen. Jeeeej! Als een stelletje Chinezen natuurlijk allemaal onze camera tevoorschijn gehaald, want dat wil iedereen vastleggen.

Grampians National Park
Na wat wildlife gezien te hebben, op weg naar het Grampians National Park. Een enorm uitgestrekt natuurgebied met enorme bergen, grote meren en heel veel dieren. En het gevolg hiervan: heel veel toeristen!

Brambuk Aboriginal Cultural Centre
Toen was het tijd voor wat cultuur. Ik koos ervoor samen met Whitney, de Amerikaanse, om een rondje te gaan lopen. En daar kregen we geen spijt van. Eerst ergens een knalrode papegaai gespot en toen we net op het punt stonden ons om te draaien om terug te lopen zag ik iets in de verte. Dus we liepen er naartoe en het bleek een enorme groep kangoeroes te zijn. Gewoon zo, in het wild. Zooooo gaaf. Toen we goed om ons heen keken zagen we denk ik wel vijftig kangoeroes. Ze lagen daar een beetje in het gras in de zon, of waren aan het eten. Ze hielden ons wel in de gaten, maar liepen niet weg toen we dichterbij kwamen. Heel mooi om zoveel kangoeroes bij elkaar te zien, zo in de wilde natuur. En over die Aboriginal cultuur ga ik een andere keer nog wel wat leren.

The Pinnacle
Na de geweldige ervaring van die kangoeroes was het tijd voor uitputting. Een bergwandeling naar de top, de Pinnacle walk. Dit soort activiteiten is nou niet echt mijn favoriet, dat wandelen over die glibberige rotsen, maar in tegenstelling tot een aantal anderen heb ik er geen moment aan gedacht om het niet te doen. Moet zeggen dat ik er niet altijd van kon genieten. Hoewel het uitzicht soms echt geweldig was, was ik toch met name bezig met overeind blijven. Ik was een kleine rugzak vergeten, dus ik liep daar met m'n water in mijn hand. Niet erg handig. Het weer varieerde enorm. Toen we vertrokken was het erg warm en door de lichamelijk inspanning had iedereen een lekker rood hoofd. Toen kwamen er ineens hele donkere wolken aan en begon het te regenen. Daar was ik natuurlijk ook weer niet op voorbereid. Maar gelukkig hiel de regen niet lang aan, en na een korte stop onder een uitstekende rots, gingen we weer verder. Het duurde uiteindelijk zo'n uur en kwartier tot we op de top van de berg waren. Op dat moment wel erg bewolkt, maar een geweldig uitzicht. Toch wel een overwinning weer. Even een tijdje genoten van het uitzicht en toen weer naar beneden. Helaas is de weg naar beneden nog veel lastiger dan de weg omhoog. Ging op zich wel redelijk, tot ik bijna beneden was. Even wat minder oplettend, dus toen zwikte ik mijn enkel en viel. AU. Op zich voelde ik me al snel weer beter, maar later op de avond toch wel een beetje een blauwe en dikke voet.

Ned's Beds Halls Gap & Aussie BBQ
Na een vermoeiende wandeling was het tijd om naar onze slaapplaats te gaan, middenin de Grampians: Ned's Bed. Onze groep had twee huisjes met daarvoor een terras. Op dit terras vond 's avonds de Aussie BBQ plaats. Volgens Alex houdt een Aussie BBQ in dat het vlees aan één kant goed zwart is, maar dat viel gelukkig wel mee. Misschien toch niet zo Aussie als hij beloofd had dan. Wel erg gezellig. Bijna iedereen behalve twee koppels sliepen in dit hostel. De mensen die hier niet sliepen hebben ook niet meegedaan aan de barbeque. Maar goed, dat moeten ze zelf weten. Wij hadden het in ieder geval erg gezellig. Na de barbeque nog even tijd om een beetje kletsen met z'n allen. Toen het donker werd, kwamen er nog gezellig wat kangoeroes op bezoek. Voor de meesten was dit de eerste keer dat ze zo'n grote groep zagen. Whitney en ik hadden al eerder die dag een grote groep gezien, en nog bij daglicht ook. Maar toch was het weer genieten. Daarna lekker naar bed, want het was een lange en zware dag.

Silverband Falls
De volgende ochtend op weg naar een watervalletje. Onderweg de gevolgen gezien van de overstromingen die dit gebied hebben getroffen. Een korte wandeling naar de waterval, even snel een foto en toen weer terug.

MacKenzie Falls
En toen was het tijd voor een échte waterval, de MacKenzie Falls. Een iets langere wandeling, maar zeker de moeite waard. Het weer was niet geweldig, maar toch was het heel mooi om te zien. Een tijdje beneden bij het bassin van de waterval gezeten, gewoon genieten. Toen weer alle trappen omhoog richting de bus. Vlakbij de bus nog een kookaburra gespot. En hij bleef keurig zitten voor het kodakmomentje :)

Reed's Lookout & Jaws of Death
Het laatste moment in de Grampians, een mooi uitzicht over de vallei en de Jaws of Death. Daarna was het tijd om aan de terugreis te beginnen.

Horsham
Eerst richting Horsham, waar een gedeelte van de reizigers op de bus stapte naar Adelaide. Dus ook het eerste afscheid. Kaartjes voor de bus waren niet helemaal goed geregeld, maar uiteindelijk kon iedereen de bus in richting Adelaide. Ik ging samen met tien anderen met onze bus terug naar Melbourne.

Bests Winery
Op de terugweg nog één allerlaatste stop, bij Bests Winery voor een korte rondleiding en een wijnproeving bij een van de oudste wijnmakers van Australië. Lekkere witte wijn, rode wijn is nog steeds niet echt iets voor mij, dus daar kon ik wat minder van genieten.

Daarna was de tour écht afgelopen. Met de bus terug naar Melbourne, terug naar de St. Pauls Cathedral en toen was het voorbij. Echt een geweldige tour gehad, zoveel mooie dingen gezien en veel leuke mensen leren kennen. Jammer dat je de meeste alleen niet meer zult zien, maar dat is het leven van een backpacker. Allemaal mooie herinneringen, en gelukkig hebben we de foto's nog :)

Ik moet alleen nog wel even een selectie van foto's maken voor op de site. Het zijn er nu meer dan 300, lang niet allemaal even goed. Die kangoeroes zitten niet altijd stil voor de foto namelijk, flauw hoor! Maar dat komt dus nog!

Liefs Bibi